Jerzy Gryniakow, urodzony 8 listopada 1925 roku we Włocławku, a zmarły 14 września 1992 roku w Essen, był wybitnym polskim duchownym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. W trakcie swojej kariery Gryniakow stał się uznawanym teologiem oraz historykiem, którego wkład w rozwój myśli teologicznej jest nieoceniony.
Jako profesor nauk teologicznych, Gryniakow pełnił także funkcję rektora Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, gdzie prowadził liczne badania i wykłady z zakresu teologii praktycznej oraz historii Kościoła. Jego wiedza oraz doświadczenie miały ogromny wpływ na kształcenie kolejnych pokoleń teologów.
Specjalizując się w teologii praktycznej, Gryniakow stał się autorytetem w swojej dziedzinie, przyczyniając się do pogłębiania wiedzy na temat teologii i historii Kościoła, a także influencjonując rozwój społeczności ewangelickiej w Polsce.
Życiorys
Wybuch II wojny światowej przerwał naukę gimnazjalną Jerzego Gryniakowa. W 1948 roku zakończył on edukację w liceum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1951 roku. Tego samego roku, 20 maja, został ordynowany i mianowany wikariuszem ks. dr. Woldemara Gastparego w Piotrkowie Trybunalskim.
Od 1 grudnia 1953 roku pełnił funkcję administratora parafii w Piotrkowie oraz w Zelowie. W dniu 13 listopada 1966 roku został wybrany proboszczem parafii w Piotrkowie, a 30 kwietnia 1967 roku objął to stanowisko, które zajmował aż do przejścia na emeryturę w dniu 30 września 1991 roku. W latach 1983–1987 był administratorem parafii w Tomaszowie Mazowieckim oraz ogólnopolskim duszpasterzem młodzieżowym.
Jerzy Gryniaków przez wiele lat angażował się w działalność Kościoła, będąc członkiem Synodu oraz Konsystorza. W 1967 ukończył filologię germańską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
W 1970 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel akademicki na Wydziale Teologicznego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Dwa lata później obronił pracę doktorską na temat „Ekumeniczne dążenia protestantyzmu polskiego od traktatu warszawskiego 1767-1768 do II wojny światowej”. W 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych na podstawie swoich prac badawczych, w tym rozprawy o ustaleniu stanu prawnego dla Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.
Po uzyskaniu stopnia docenta, został kierownikiem Katedry Teologii Praktycznej na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. W 1983 roku Rada Państwa przyznała mu tytuł naukowy profesora. W latach 1981–1987 pełnił rolę prorektora uczelni, a od 1987 do 1990 roku był jej rektorem.Po przejściu na emeryturę w 1991 roku, Jerzy Gryniaków wyjechał do Essen, gdzie aż do swojej śmierci odprawiał nabożeństwa dla polskiej społeczności w kościele miejskim.
Wybrane publikacje
Jerzy Gryniakow to postać, która pozostawiła znaczący ślad w literaturze i naukach humanistycznych.
Jego wybrane publikacje obejmują:
- Teraz w młodych życia latach (1986),
- Duszpasterstwo ewangelickie (1980),
- Ekumeniczne dążenia protestantyzmu polskiego od traktatu warszawskiego 1767/68 do II wojny światowej (1972).
Przypisy
- a b c d Październik 2017 r. w cieszyńskim PTEw. ptew.org.pl. [dostęp 07.03.2018 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Józef Straszewski | Władysław Krynicki | Saturnin Żebrowski | Anzelm Szteinke | Włodzimierz Jasiński | Leonard Piotr Bielecki | Mirosław Michalski | Michał NowodworskiOceń: Jerzy Gryniakow