Wiktor Szelągowski, urodzony w 1900 roku we Włocławku, to postać znacząca w polskim sporcie wioślarskim. Jego życie, choć krótkie, dopełnione było pasją do wioślarstwa, co zaowocowało zdobyciem medali na mistrzostwach Europy.
Wielu zapamięta go jako utalentowanego sportowca, którego osiągnięcia do dziś stanowią inspirację dla przyszłych pokoleń wioślarzy.
Wiktor Szelągowski zmarł w 1935 roku, ale jego dziedzictwo wciąż żyje, zachęcając młodych ludzi do podejmowania wysiłku i dążenia do sukcesów w tej wymagającej dyscyplinie sportowej.
Życiorys
Wiktor Szelągowski urodził się w rodzinie o rzemieślniczych tradycjach. W młodości uczęszczał do gimnazjum męskiego im. Jana Długosza we Włocławku. Po ukończeniu nauki i zdobyciu matury, podjął decyzję o wstąpieniu do wojska, co było krokiem ochotniczym. Jego służba miała miejsce w trudnym czasie wojny z Rosją, gdzie odniósł rany, a następnie został internowany przez kilka miesięcy.
Już w czasach szkolnych Szelągowski zaznaczał swoje zainteresowanie sportem, co stało się jego pasją. Choć wydarzenia wojenne na jakiś czas przerwały jego karierę sportową, to po powrocie do zdrowia, znowu sięgnął po swoje ulubione zajęcie. Wkrótce dołączył do Włocławskiego Towarzystwa Wioślarskiego, gdzie rozpoczął intensywne treningi pod okiem Kazimierza Dyżewskiego.
Od 1925 roku Szelągowski uczestniczył w zawodach sportowych o randze krajowej. Debiutował wówczas jako członek czwórki ze sternikiem podczas regat międzyklubowych we Włocławku. Z biegiem czasu wyspecjalizował się w osadach składających się z dwóch wioślarzy, zarówno ze sternikiem, jak i bez. Jego sukcesy na arenie krajowej zaczęły się w 1929 roku, kiedy po raz pierwszy zdobył tytuł mistrza Polski w dwójkach ze sternikiem. Tytuł ten utrzymał nieprzerwanie do 1933 roku, zdobywając go łącznie pięciokrotnie. Wśród jego partnerów znajdowali się H. Grabowski oraz sternik H. Kawalec. Oprócz tego, w tej samej konkurencji Szelągowski zdobył również wicemistrzostwo Polski w dwójkach bez sternika razem z Grabowskim.
Na międzynarodowej arenie Szelągowski wywalczył dwa medale mistrzostw Europy. W 1929 roku zdobył medal na Brdyujściu, współpracując z Grabowskim i Gaworskim, a w 1932 roku, w Belgradzie, w tej samej formule, startując z Grabowskim i Kawalcem. Dodatkowo w 1930 roku odniósł zwycięstwo w prestiżowych zawodach wioślarskich w Antwerpii, pływając w osadzie, w której towarzyszyli mu Grabowski i Gaworski.
Niestety, w 1933 roku Wiktor Szelągowski zdecydował się na wycofanie z aktywnego uprawiania sportu, co było spowodowane problemami zdrowotnymi, które były wynikiem jego służby wojskowej oraz internowania. Ukończył kurs trenera wioślarstwa w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie, jednakże plan, aby rozpocząć pracę jako trener, został pokrzyżowany przez jego śmierć. Wiktor Szelągowski spoczął na cmentarzu komunalnym we Włocławku.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Teodor Eichenwald | Oskar Liedke | Jan Piński (bokser) | Maciej Bartoszek | Joanna Sikorska | Łukasz Chlewicki | Tomasz Mrozowicz | Marta Liniewska | Klaudia Kazimierska | Jerzy Engel | Kinga Kantorska | Bartosz Jankowski | Jarosław Chwiałkowski | Andrzej Wojciechowski (bokser) | Marcin Woroniecki | Marlena Ertman | Iwona Błaszkowska | Stefania Tobjasz | Fabian Barański | Tomasz AndrzejewskiOceń: Wiktor Szelągowski