Antoni Władysław Gluziński

---

Życiorys

Antoni Władysław Gluziński, urodzony 18 maja 1856 roku we Włocławku, miał głębokie korzenie w rodzinie lekarskiej. Jego ojcem był Franciszek Maciej, a mamy również Zofię, która była matką Lesława Węgrzynowskiego, również lekarza.

W 1880 roku ukończył studia na Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie później objął stanowisko asystenta w Katedrze Fizjologii. Od 1885 roku zaczął wykładać patologię i terapię chorób wewnętrznych, rozwijając swoją karierę naukową. Jego doświadczenie wzbogaciło również krótkie okresy pracy pod kierunkiem prof. Kocha w Berlinie. Od 1890 roku pełnił funkcję profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim i w 1893 roku objął Katedrę Patologii Ogólnej i Doświadczalnej. W międzyczasie, gdy zorganizowano nowy Wydział Lekarski Uniwersytetu Lwowskiego w 1897 roku, zaproszono go do organizacji tamtejszej kliniki.

Na Uniwersytecie Lwowskim był nie tylko profesorem zwyczajnym chorób wewnętrznych, lecz także pełnił funkcje prorektora oraz rektora w latach 1905-1906. Uczestniczył aktywnie w życiu politycznym jako poseł-wirylista do Sejmu Krajowego Galicji, a także zaangażował się w wydarzenia w Warszawie w 1919 roku. Gluziński zasłynął jako autor licznych prac związanych z fizjologią, patologią oraz diagnostyką przewodu pokarmowego. Jego osiągnięcia oraz wkład w organizację kliniki przyczyniły się do powstania terminu „szkoły Gluzińskiego”, oznaczającego nowatorskie podejście w medycynie.

Po przeniesieniu ze Lwowa do Warszawy, Antoni Władysław Gluziński stanął na czele katedry na Uniwersytecie Warszawskim, kierując Kliniką Chorób Wewnętrznych aż do 1931 roku, będąc również dziekanem Wydziału Lekarskiego. Po przejściu na emeryturę, kontynuował swoją działalność jako emerytowany profesor patologii oraz terapii chorób wewnętrznych. Był jednym z założycieli Towarzystwa Internistów Polskich i Towarzystwa Walki z Gruźlicą, gdzie pełnił rolę członka honorowego Towarzystwa Przeciwgruźliczego.

Głównym osiągnięciem Gluzińskiego jest stworzenie metody wczesnego rozpoznawania raka żołądka, która była stosowana przez wiele lat w całej Europie. Dodatkowo był organizatorem pierwszej polskiej przychodni przeciwgruźliczej. Jako członek rzeczywisty Polskiej Akademii Umiejętności, zawdzięczał sobie liczne zaszczyty, w tym tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1914 roku pełnił obowiązki prezesa sekcji balneolekarskiej Krajowego Związku Zdrojowisk i Uzdrowisk we Lwowie.

Antoni Władysław Gluziński zmarł 10 kwietnia 1935 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie 13 kwietnia 1935 roku (kwatera 166-5-10). W jego życiu osobistym był żonaty z Zofią z domu Sokołowską herbu Gozdawa, z którą miał sześcioro dzieci:

• Tadeusz (1888-1940) – zaangażowany w politykę, członek Związku Ludowo-Narodowego, Stronnictwa Narodowego i Obozu Narodowo-Radykalnego,
• Maria (1890-1950) – żona Zdzisława Szczepańskiego,
• Władysław (1893-1899),
• Lech (1894-1918) – lekarz, uczestnik walk o Lwów, adiutant szefa sanitarnego Naczelnej Komendy Obrony Lwowa, który zginął w niewoli Ukraińców 29 grudnia 1918 roku i został pochowany na Cmentarzu Orląt Lwowskich,
• Janina (1896-1972) – znana śpiewaczka i żona pisarza Kornela Makuszyńskiego,
• Kazimierz (1900-1969) – uczestniczył w walkach o Lwów w 1918 roku jako działacz narodowy.

Odznaczenia

Antoni Władysław Gluziński, znany ze swojego wkładu w rozwój kraju, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę jego odznaczeń:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 29 grudnia 1921 roku,
• Krzyż Wielki Orderu Świętego Sawy, otrzymany od Jugosławii,
• Krzyż Wielki Orderu Orła Białego, także od Jugosławii,
• Krzyż Komandorski Orderu Lwa Białego, nadany przez Czechosłowację.

---

Oceń: Antoni Władysław Gluziński

---