Mieczysław Fejgin


Mieczysław Fejgin to postać o znaczącej roli w polskiej medycynie i historii, urodził się 24 czerwca 1894 roku we Włocławku, a swoją życiową drogę zakończył 25 kwietnia 1975 roku w Warszawie.

Jako polski lekarz żydowskiego pochodzenia, Fejgin odgrywał istotną funkcję w Wojsko Polskim. Był mianowany na stanowisko naczelnego internisty, co świadczy o jego wysokich kompetencjach i zaufaniu, jakim go obdarzono.

Nie można pominąć faktu, że był on również osobistym lekarzem Bolesława Bieruta, co dodatkowo podkreśla jego wpływ oraz znaczenie w kręgach władzy tamtych czasów.

Życiorys

Młodość i edukacja

Mieczysław Fejgin przyszedł na świat w Włocławku, w rodzinie o średniozamożnym statusie. Był najstarszym z synów Hirsza Fejgina, buchaltera, oraz Małki z Librachów. Często jednak błędnie myśli się, iż miał brata, Anatola Fejgina, z którym nie był spokrewniony. Anatol Fejgin nie był członkiem jego rodziny.

Poległszy na często zmieniające się miejsca zamieszkania, co mogło mieć związek z pracą ojca, rodzina Fejginów wkrótce po przyjściu Mieczysława na świat, przeniosła się do Łodzi. Tam to ojciec podjął pracę jako urzędnik w banku. W Łodzi urodził się także brat Mieczysława, Leon Maksymilian. Mieczysław rozpoczął formalną edukację w 1900 roku, zapisując się do prywatnej szkoły elementarnej; jednak z uwagi na kolejną przeprowadzkę rodziny, edukacją tą nie zdołał ukończyć.

W 1903 roku rodzina przenosi się do Woli Krzysztoporskiej, gdzie ojciec Mieczysława objął posadę głównego księgowego w majątku rodziny Szpilfoglów. Z kolei syn kontynuował naukę w warunkach domowych. W 1905 roku rozpoczął uczęszczanie do rządowego gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim, które ukończył z wyróżnieniem, zdobywając świadectwo ze złotym medalem. W 1913 roku, z maturą w kieszeni, rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie w Bordeaux. W dokumentach uczelnianych zmienił imiona rodziców, co prawdopodobnie miało na celu odcięcie się od żydowskiego pochodzenia.

Po ukończeniu pierwszego roku studiów, Mieczysław wrócił na wakacje do Polski, jednak wybuch I wojny światowej uniemożliwił mu dalsze kształcenie. Przez dwa miesiące pracował jako sanitariusz w żydowskim szpitalu w Piotrkowie Trybunalskim. Od maja 1916 roku wznowił studia na Uniwersytecie Warszawskim.

II Rzeczpospolita

Na dzień 10 listopada 1918 roku zgłosił się do wojska jako szeregowiec do pułku piechoty w Piotrkowie, gdzie przebywał do 15 grudnia. Następnie rozpoczął kształcenie w Szkole Podoficerskiej Saperów w Lublinie. Ukończył ją 25 lutego 1919 roku, uzyskując stopień podoficera. W czerwcu 1919 roku, właśnie w stopniu podchorążego, pełnił funkcję podlekarza w Szefostwie Inżynierii i Saperów Frontu Litewsko-Białoruskiego. Dzięki zgodzie Szefa Inżynierii oraz rektora UW, mógł kontynuować studia, które skierowały go do dalszych wyzwań medycznych w 1920 roku.

W czasie służby wojskowej, w stopniu podporucznika, Mieczysław Fejgin pełnił rolę pomocnika lekarza w Batalionie Maszynowym Saperów. 8 stycznia 1921 roku uzyskał bezterminowe zwolnienie z wojska. Po pomyślnym zakończeniu studiów medycznych w październiku 1922 roku podjął pracę w Szpitalu Wolskim na oddziale chorób wewnętrznych, gdzie mógł pracować pod okiem znamienitego Anastazego Landaua. W sumie opublikował 31 prac naukowych, wśród których 3 były jego autorstwa.

Praktyka w szpitalu nie była płatna, dlatego Mieczysław przyjmował pacjentów prywatnie w swoim mieszkaniu przy ulicy Siennej 45. 16 czerwca 1927 roku na świat przyszedł jego syn Jerzy. Wkrótce potem Fejgin wygrał konkurs na stanowisko naczelnego lekarza w Białymstoku, gdzie pracował od stycznia do listopada 1930 roku. Po tej funkcji wrócił do Warszawy, wygrywając kolejny konkurs na ordynatora oddziału wewnętrznego Szpitala Starozakonnych na Czystem. Publikował swoje badania w renomowanych czasopismach medycznych. Jako doświadczony lekarz przez lata był także aktywnym wykładowcą w Szkole Pielęgniarstwa PCK.

Oprócz kariery medycznej, aktywnie uczestniczył w działalności towarzystw lekarskich, działając jako wiceprezes Zrzeszenia Lekarzy Rzeczypospolitej Polskiej i należąc do wielu innych organizacji, jak Warszawskie Towarzystwo Internistów Polskich czy Towarzystwo Lekarskie Warszawskie. Był również członkiem komitetu redakcyjnego oraz Związku Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski.

II wojna światowa

W momencie wybuchu II wojny światowej, Mieczysław uzyskał stopień podporucznika i został zmobilizowany do Wojska Polskiego. Przydzielono go do kadry zapasowej 3 Szpitala Okręgowego. Z dniem 6 września 1939 roku, jako lekarz, trafił do Szpitala Polowego nr 508 w Lublinie, a stamtąd do Łucka, gdzie szpital został rozwiązany 17 września. Mieczysław uciekł do Białegostoku, gdzie 22 września miasto zostało zajęte przez Armię Czerwoną.

W okresie, kiedy władze radzieckie zgłaszały obowiązkową rejestrację żołnierzy Wojska Polskiego, Mieczysławowi udało się uniknąć represji. Do czerwca 1940 roku pracował w radzieckim szpitalu wojskowym jako konsultant internista. W lipcu 1940 roku, po aresztowaniach, trafił do Archangielska, a później do osiedla Czażenga w obwodzie archangielskim, skąd pracował jako kierownik punktu medycznego. W grudniu 1941 roku utracił rodziców, a niedługo później jego żona Maria zmarła na zawał serca.

W lutym 1942 roku, wraz z synem, przebywał w Soroczynsku, a od kwietnia 1944 roku przewodniczył lokalnemu oddziałowi Związku Patriotów Polskich. W końcu stycznia 1945 roku, otrzymał depeszę z informacją o stawieniu się do Departamentu Służby Zdrowia 2 Armii Wojska Polskiego w Lublinie. W marcu przebywał z jednostką w rejonie Gorzowa Wielkopolskiego, a od kwietnia 1945 roku, jako starszy inspektor internista, zajął się opieką nad rannymi żołnierzami podczas operacji łużyckiej. W grudniu 1945 roku za swoje zasługi został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz awansowany do stopnia majora.

Polska Ludowa

Po zakończeniu służby wojskowej, Mieczysław kontynuował pracę jako starszy inspektor internista Polowego Punktu Ewakuacyjnego nr 3 aż do końca sierpnia 1945 roku. Po tym czasie wraz z synem wrócił do Warszawy, gdzie wznowił działalność naukową i ożenił się z dentystką Cecylią Byszkowską-Szmidt. Krótko pracował w komitecie redakcyjnym „Lekarz Wojskowy”, a w 1948 roku odbył trzymiesięczne studia w Nowym Jorku. W 1949 roku uzyskał awans do stopnia pułkownika.

W 1950 roku, na podstawie pracy o badaniu czynnościowym narządów krążenia, uzyskał stopień naukowy docenta doktora habilitowanego. W latach 1954–1971 był redaktorem naczelnym „Wiadomości Lekarskich”. Po wojnie, w wrześniu 1945 roku, podjął pracę w Szpitalu Ministerstwa Obrony Narodowej, gdzie zasłynął jako szef Oddziału Chorób Wewnętrznych, a także ordynator wielu ważnych oddziałów.

W lipcu 1954 roku Mieczysław stał się głównym internistą Wojska Polskiego, a jego pacjentami byli znani ludzie, w tym Zofia Nałkowska, Maria Dąbrowska oraz Bolesław Bierut. Ten ostatni konsultował Mieczysława aż do swojej śmierci w 1956 roku. Jako członek delegacji, uczestniczył w Moskwie przy śmierci prezydenta i był świadkiem fikcyjnego badania sekcyjnego.

W lutym 1957 roku został zwolniony z aktywnej służby wojskowej, a jego późniejsza kariera to ordynator Oddziału Chorób Wewnętrznych w Szpitalu Czerniakowskim. Prócz działalności medycznej był również aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz innych organizacji medycznych. Do końca życia inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa, od 1959 roku związał się z Ambasadą Izraela. Zmarł 25 kwietnia 1975 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D 29, rząd 4, grób 3).

Odznaczenia

Mieczysław Fejgin był postacią o znaczącej roli w historii Polski, a jego osiągnięcia zostały docenione w formie licznych odznaczeń. Oto lista wyróżnień, które otrzymał w uznaniu jego zasług:

  • krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1946),
  • złoty krzyż zasługi (1947),
  • srebrny krzyż zasługi (1945),
  • medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1946),
  • medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1946),
  • srebrny medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1955),
  • brązowy medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1951).

Oceń: Mieczysław Fejgin

Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:24