Jerzy Miciński


Jerzy Miciński, urodzony 9 grudnia 1921 roku we Włocławku, to postać o znaczącym wpływie na polską historiografię i dziennikarstwo. Zmarł 10 stycznia 1995 roku w Gdyni, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki oraz badawczy, który wciąż inspiruje współczesnych historyków i miłośników marynistyki.

Był szczególnie znany jako dziennikarz i historyk marynista, który postanowił zgłębiać dzieje polskiej floty handlowej. Jego prace dotyczą nie tylko faktów historycznych, ale także miejsc i ludzi, którzy tworzyli historię polskiego marynarki handlowej.

Miciński jako autor książek poświęconych tej tematyce, znakomicie wypełnił lukę w polskiej literaturze marynistycznej, przyczyniając się do upowszechnienia wiedzy o rozwoju i znaczeniu floty handlowej w historii Polski.

Życiorys

Jerzy Miciński przyszedł na świat 9 grudnia 1921 roku we Włocławku, jako syn Stanisława oraz Ireny z Ruszkowskich. Jego ojciec, nadkomisarz policji, po przewrocie majowym w 1926 roku, w wyniku represji, musiał przenieść rodzinę na wschodnie kresy Polski, do Krzemieńca, a później do Grodna. Niestety, w 1931 roku, kiedy Jerzy miał zaledwie 10 lat, rodzice zmarli, a jego wychowanie przejęli dziadkowie.

Ukończył gimnazjum we Włocławku, a następnie liceum w Płocku, gdzie zamieszkał z dziadkami. Już w młodym wieku interesował się gospodarką morską, gromadząc publikacje oraz wycinki prasowe na ten temat. Chciał uczyć się w szkole morskiej, aby zostać marynarzem, jednak nie mógł tego zrealizować z powodu wady wzroku.

Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się do wojska i został przyjęty do lokalnej brygady Obrony Narodowej, z którą przeszedł szlak do Warszawy. Został wzięty do niewoli, ale później udało mu się odzyskać wolność. Po wojnie podjął pracę w Płocku, a po zdaniu matury trafił do Wydziału Morskiego Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku. W tym samym czasie ożenił się, a jego syn Jan przyszedł na świat. Od 1946 roku Miciński osiedlił się z rodziną w Gdyni.

W latach 1946-1951 pracował w redakcjach wydawanych w tym czasie czasopism „Żeglarz” oraz „Młody Żeglarz”, po czym w 1952 roku został sekretarzem redakcji miesięcznika „Morze”. Jego działalność w tym piśmie trwała nieprzerwanie aż do 1988 roku, a w latach 1968-1988 pełnił funkcję redaktora naczelnego. Jego starania przyciągnęły do publikowania w tej gazecie wielu znamienitych ludzi związanych z morzem, w tym Karola Olgierda Borchardta.

Miciński był również autorem rubryki „Archiwum Neptuna”, w której zamieszczał ciekawe marynistyczne informacje – pierwsza część tych materiałów została później opublikowana w formie książkowej. W 1974 roku był jednym z inicjatorów powstania Towarzystwa Miłośników Gdyni oraz członkiem jego pierwszego zarządu. Działając w tym towarzystwie, przyczynił się do opracowania pierwszych 11 tomów Rocznika Gdyńskiego, które były wydawane przez to stowarzyszenie.

Jerzy Miciński był także współautorem programu telewizyjnego przeznaczonego dla młodzieży, noszącego tytuł „Latający Holender”. Jego aktywność obejmowała także współpracę z różnymi organizacjami jak Stowarzyszenie Marynistów Polskich, Klub Publicystów Morskich SDP, Centralna Rada Modelarstwa LPŻ, Liga Morska, a także Towarzystwo Przyjaciół „Daru Pomorza” oraz Towarzystwo Przyjaciół Okrętu-Muzeum „Błyskawica”.

W uznaniu jego zasług, został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką Zasłużony Pracownik Morza. Jerzy Miciński zmarł 10 stycznia 1995 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Witomińskim w Gdyni, w kwaterze 63-50-6.

Twórczość

Jerzy Miciński, znany z różnorodnej działalności publicystycznej i redakcyjnej, miał również znaczący wkład w literaturę morską. Jego publikacje koncentrują się głównie na historii morskiej oraz dziejach polskiej floty handlowej. Wśród jego osiągnięć należy wyróżnić broszury z popularnej serii Miniatury Morskie, które szeroko popularyzowały zagadnienia związane z morzem.

W 1962 roku, we współpracy ze Stefanem Kolickim, stworzył almanach poświęcony polskim statkom handlowym pt. Pod polską banderą. Natomiast jego największym dziełem jest szczegółowa monografia, określana mianem opus magnum, dotycząca polskiej floty handlowej do 1945 roku – Księga statków polskich 1918-1945. Publikacja ta zyskała uznanie po jego śmierci, a Miciński był autorem pierwszych dwóch tomów, podczas gdy trzeci tom został wspólnie opracowany z innymi współpracownikami.

Książki

  • Archiwum Neptuna, Wydawnictwo MON, Warszawa 1957,
  • Pod polską banderą, Wydawnictwo Morskie, Gdynia 1962, seria: Biblioteka „Morza” (współautor Stefan Kolicki),
  • Samotny transportowiec, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1964, seria: Miniatury Morskie,
  • Polskie statki pomocnicze i specjalne 1920-1939, Prace Muzeum Morskiego w Gdańsku, t. 2., Ossolineum, Gdańsk 1967,
  • Trzy awarie, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1967, seria: Miniatury Morskie,
  • Śmierć „Niemna”, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1967, seria: Miniatury Morskie,
  • Żaglowce handlowe z Rewy, Prace Muzeum Morskiego w Gdańsku, t. 6., Ossolineum, Gdańsk 1974,
  • Księga statków polskich 1918-1945 t. 1-3, Wydawnictwo Oskar, Gdańsk 1996, 1997 i 1999 (współautorzy tomu 3.: Bohdan Huras i Marek Twardowski).

Przypisy

  1. O nas - Towarzystwo Miłośników Gdyni [online], 23.01.2023 r. [dostęp 06.02.2023 r.]
  2. TomaszT. Falba, Chcemy ulicy dla Micińskiego! [online], Portal Morski Nasze Morze, 26.02.2013 r. [dostęp 14.04.2013 r.]
  3. a b c JanJ. Kulas, Oświadczenie złożone w Sejmie [online], sejm.gov.pl, 09.09.2009 r. [dostęp 14.04.2013 r.]
  4. Od Wydawcy. W: Jerzy Miciński: Księga statków polskich 1918-1945. T. 1. Gdańsk: Polnord-Oskar, 1996, s. 7-8. ISBN 83-86181-23-0.
  5. https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=72225&inni=0&cinki=1 [dostęp 03.06.2020 r.]
  6. a b c d e f g h i Konarski 2017, s. 94-95.

Oceń: Jerzy Miciński

Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:24