Józef Jakubowski (rzemieślnik)

---

Życiorys

Wczesne lata i edukacja

Józef Jakubowski był synem zwykłego robotnika, Józefa Jakubowskiego (1880–1946) oraz jego małżonki Marianny z Pawłowskich (1884–1956). Jego młodość zdefiniowały doświadczenia zdobyte w czasie nauki oraz wczesnej kariery zawodowej. W latach 1918–1925 uczęszczał do szkoły podstawowej, co stanowiło solidny fundament jego późniejszych osiągnięć.

Po pomyślnym ukończeniu edukacji na poziomie podstawowym, rozpoczął praktykę w warsztacie rzemieślniczym, a równocześnie podjął naukę w Miejskiej Szkole Zawodowej, która mieściła się przy ul. Gęsiej 20 we Włocławku. Tamtejszy program kształcenia umożliwił mu zdobycie niezbędnych umiejętności w dziedzinie mechaniki. Szkołę tę ukończył w 1928 roku, a fenomenalny wynik tej nauki potwierdzony został dyplomem czeladnika, który uzyskał w 1927 roku.

W 1929 roku zdecydował się na dalszą edukację, zapisując się do Cywilnej Szkoły Mechaniki Samolotowej przy Państwowej Szkole Przemysłowej w Bydgoszczy. Ukończenie tej instytucji w 1931 roku otworzyło przed nim nowe drzwi w świecie rzemiosła. Po zakończeniu nauki, Józef odbył czynną służbę wojskową, która miała miejsce w Centrum Wyszkolenia Lotniczego w Dęblinie. W 1932 roku, po zakończeniu służby, został zwolniony do rezerwy w stopniu kaprala.

Kariera zawodowa

Po powrocie z wojska w 1932 roku, Józef rozpoczął pracę jako ślusarz w Włocławku. Już w 1934 roku postanowił otworzyć swój własny zakład ślusarski, który prowadził aż do tragicznych wydarzeń II wojny światowej. W 1937 roku zdobył tytuł mistrza cechowego, co stanowiło znaczący krok w jego karierze. W trakcie okupacji Józef był zmuszony do pracy w niemieckim warsztacie E. Schulza, co oznaczało trudny okres w jego życiu zawodowym.

Po zakończeniu działań wojennych, niezwłocznie wznowił działalność i ponownie otworzył własny warsztat, który mieścił się wówczas przy ul. Zduńskiej 8 we Włocławku. Później zakład został przeniesiony na ulicę Polskiej Organizacji Wojskowej 24 (wówczas znaną jako Kaliska). W tym okresie rozszerzył zakres swoich usług, obsługując klientów z całego powiatu włocławskiego.

Jako właściciel warsztatu, miał zaszczyt wykształcić aż 70 uczniów na czeladników i mistrzów. Jego podopieczni odnosiły sukcesy, a ich prace z dziedziny ślusarstwa, kowalstwa artystycznego i metaloplastyki były nagradzane na licznych wystawach organizowanych przez cechy rzemieślnicze oraz władze lokalne i wojewódzkie w całym kraju. Józef był także chętnym doradcą dla początkujących rzemieślników, propagując rozwój techniczny i innowacje w rzemiośle.

W 1984 roku przeszedł na emeryturę, a prowadzenie warsztatu przejęli jego synowie Włodzimierz i Kazimierz. Po śmierci Włodzimierza w 1989 roku, Kazimierz kontynuował działalność rodzinną aż do ostatecznej likwidacji. Józef Jakubowski spoczywa na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku, w sektorze nr 31/6/95, pozostawiając po sobie niezatarty ślad w lokalnej społeczności.

Działalność cechowa

Józef Jakubowski odgrywał znaczącą rolę w działalności rzemieślniczej, angażując się w tworzenie struktur wspierających rzemiosło. Był jednym z założycieli Rzemieślniczej Spółdzielni Budowlanej i Wielobranżowej, gdzie w latach 1964–1984 zasiadał w zarządzie. Dzięki jego zaangażowaniu, pełnił także funkcję wiceprezesa tej Spółdzielni.

W latach 1958–1968, Józef był Starszym Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku. W ramach tej działalności, zainicjował budowę nowoczesnego obiektu, a następnie stał się członkiem komitetu budowy Domu Rzemiosła przy Placu Wolności 17 we Włocławku, który powstał w latach 1959–1963.

Jego zaangażowanie nie ograniczało się tylko do Włocławka; był również członkiem Zarządu Izby Rzemieślniczej w Bydgoszczy. Dodatkowo, działał w Komisji Egzaminacyjnej, gdzie oceniając zdolności czeladników i mistrzów ślusarskich, przyczyniał się do podnoszenia standardów rzemiosła.

Działalność polityczna

Od 3 października 1960 roku, Józef Jakubowski związał się z Stronnictwem Demokratycznym, co oznaczało dla niego rozpoczęcie znaczącej drogi politycznej.

W ciągu trzech kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Koła SD przy Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku, co potwierdza jego zaangażowanie w lokalne sprawy i rzemiosło.

W latach 1961-1972 był aktywnym członkiem zarówno Miejskiego, jak i Powiatowego Komitetu SD we Włocławku, wnosząc swoje wiedzę i doświadczenie do tworzenia lokalnych polityk.

Między rokiem 1970 a 1972 pełnił funkcję Przewodniczącego Koła Rzemieślników w Cechu Rzemiosł Różnych, co dodatkowo wskazuje na jego wpływ w środowisku rzemieślniczym.

Od 1972 roku znalazł się w składzie Komitetu Wojewódzkiego SD w Bydgoszczy, co rozszerzyło jego działalność na większy zakres polityczny regionu.

W dniu 14 stycznia 1976 roku objął członkostwo w Prezydium Wojewódzkiego Komitetu SD we Włocławku, co stanowiło kolejny krok w jego karierze politycznej.

Odznaczenia

Józef Jakubowski, uznawany za wybitnego rzemieślnika, otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń w uznaniu za swoje niezwykłe osiągnięcia w dziedzinie rzemiosła. W gronie przyznanych mu nagród znajduje się Srebrny Krzyż Zasługi, który został mu wręczony w 1974 roku, a także Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Jego wkład w kształcenie przyszłych pokoleń rzemieślników dostrzegł również Związek Rzemiosła Polskiego, wyróżniając go Złotą Odznaką za Szkolenie Uczniów w 1963 roku. Dodatkowo, w 1965 roku przyznano mu Odznakę Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego. Wśród jego osiągnięć warto wymienić również Medal im. Jana Kilińskiego, który otrzymał w 1980 roku.

Józef Jakubowski został także nagrodzony Odznaką Zasłużony dla Województwa Włocławskiego oraz Odznaką Grunwaldzką, a jego zasługi w rzemiośle doceniono poprzez przyznanie Honorowej Odznaki Rzemiosła Województwa Włocławskiego. Jego dziedzictwo jest pamiętane i pielęgnowane.

W miejscu, gdzie się uczył i pracował, na parterze gmachu Domu Rzemiosła we Włocławku wisi tablica pamiątkowa poświęcona Józefowi Jakubowskiemu, będącemu inicjatorem budowy tej ważnej dla rzemiosła instytucji.

Życie prywatne

W 1934 roku Józef Jakubowski zawarł związek małżeński z Leokadią Elżbietą Musiał (1914–1988). Ich wspólne życie było bogate, a para doczekała się czworga dzieci: Włodzimierza (1937–1989), Krystyny Elżbiety (ur. 1939), Anny Barbary, która wyszła za mąż i przyjęła nazwisko Zakrzewska (1940–2014), oraz Kazimierza (ur. 1944).

---

Oceń: Józef Jakubowski (rzemieślnik)

---