Ludwik Krupka

---

Życiorys

Ludwik Krupka był synem Natana (Nachmana) Krupki, który był kupcem w latach 1867-1931, oraz jego drugiej żony, Frajdy z domu Toruńczyk (1867-?). Ciekawostką jest, że jego babka ze strony ojca, Michalina Zakrzewska, była Polką. Z wykształcenia Ludwik był inżynierem, co miało istotny wpływ na jego późniejsze losy zawodowe.

Włocławskie Zakłady Przemysłowe d. Teichfeld i Asterblum

W roku 1918, nawiązując do tradycji rodzinnej, jego ojciec został głównym akcjonariuszem Włocławskich Zakładów Przemysłowych, dawniej znanych jako Teichfeld i Asterblum, które zajmowały się produkcją wyrobów fajansowych.

Niestety, 7 października 1931 roku Natan Krupka zmarł, co wymusiło na rodzinie podjęcie natychmiastowych działań. Już 3 grudnia tego samego roku, Ludwik Krupka, uzyskał upoważnienie od spadkobierców swojego ojca u notariusza Piotra Walickiego, co pozwoliło mu na reprezentowanie firmy do czasu rozwiązania spraw spadkowych. Wkrótce po tym, obok E. Daumana, został dyrektorem Włocławskich Zakładów Przemysłowych.

W Roczniku Polskiego Przemysłu na rok 1936 ujawniono, że był już jedynym dyrektorem fabryki, pełniąc tę rolę aż do wybuchu II wojny światowej. W 1939 roku, jego kierownictwo sprawiło, że fabryka brała udział w Targach Międzynarodowych w Poznaniu, prezentując swoje wyroby szerokiemu gronu odbiorców.

Co najmniej do 1939 roku rodzina Krupków zamieszkiwała przy ul. Kościuszki 14 we Włocławku, w tym samym miejscu, gdzie znajdowało się biuro fabryki, co pokazuje silne związki rodziny z lokalnym przemysłem.

Lavinit. Perlicz i Krupka

W 1923 roku Natan Krupka, podejmując współpracę z kupcem Baruch-Łazarem Perliczem, zainicjował działalność fabryki wyrobów z lawinitu o nazwie Lavinit. Perlicz i Krupka. Warto zauważyć, że była to jedyna fabryka w Polsce, która miała patent na produkcję produktów z lawinitu oraz koncesję na jego wyrób od wynalazcy, Willy’ego Henkera z Berlina.

Po śmierci Natana Krupki, jego udziały w przedsiębiorstwie przeszły na wdowę oraz czwórkę dzieci. Ludwik Krupka zyskał pełnomocnictwo do kierowania firmą, co zostało potwierdzone notarialnie 3 grudnia. Drugim współwłaścicielem fabryki został Samson Perlicz, syn Barucha, który zmarł w 1930 roku. W 1934 roku przedsiębiorstwo zostało przekształcone w Lavinit. Krupka i Perlicza Spadkobiercy. Jednak z powodu narastających długów, 8 października 1936 roku fabryka została sprzedana braciom Antoniemu i Stanisławowi Górzyńskim za sumę 29 250 złotych.

Działalność społeczna

W latach trzydziestych Ludwik Krupka pełnił ważną rolę w społeczności włocławskiej gminy żydowskiej. Jego zaangażowanie zaowocowało powołaniem go do Zarządu Komisarycznego gminy w styczniu 1939 roku, który miał na celu rozwikłanie problemów finansowych tej wspólnoty.

W 1933 roku był członkiem zarządu Domu Starców Moszaw Zkenin zlokalizowanego przy ul. Stodólnej 35 we Włocławku. Ta instytucja, działająca od 1930 roku, przyciągała osoby zasymilowane z polską ludnością, które stanowiły 90% jej uczestników, mimo że była to organizacja żydowska. Charytatywne działania związane z tym domem były kontynuacją tradycji, którą zapoczątkował ojciec Ludwika, Natan Krupka. W 1915 roku był on współzałożycielem Schroniska dla Starców Wyznania Mojżeszowego we Włocławku, które później reaktywowało nazwę Moszaw Zkenin.

Osoba Ludwika Krupki kształtowała również lokalny przemysł. Roczniki Polskiego Przemysłu z lat 1935 i 1938 wymieniają go w gronie członków zarządu Banku Handlowo-Przemysłowego, mieszczącego się przy ul. Cyganka 19 we Włocławku, jak również w zarządzie Towarzystwa Przemysłowców Okręgu Włocławskiego przy ul. Kościuszki 2.

14 marca 1939 roku, jego zasługi zostały docenione, kiedy to został zastępcą ławnika Sądu Pracy przy Sądzie Grodzkim we Włocławku, wyłonionym z grupy pracodawców, co potwierdza jego wpływ w lokalnych strukturach.

---

Oceń: Ludwik Krupka

---