Mieczysław Babiński (dyplomata)

Polityka i administracja

Mieczysław Zygmunt Babiński, urodzony 8 września 1891 roku we Włocławku, to postać, która odegrała istotną rolę w polskim życiu publicznym jako urzędnik państwowy oraz konsul. Jego praca oraz zaangażowanie w działania społeczne miały wpływ na rozwój wielu inicjatyw w Polsce.

Babiński zmarł 17 stycznia 1961 roku w Zabrzu, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które nadal jest przedmiotem zainteresowania historyków i badaczy. O jego wkładzie w polską dyplomację oraz życie społeczne warto podkreślić, że stanowił ważną postać w swojej epoce, mając znaczenie zarówno lokalne, jak i krajowe.

Działalność zawodowa

Mieczysław Babiński był wybitnym urzędnikiem polskiej służby zagranicznej, a jego kariera zawodowa rozpoczęła się w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie pracował w latach 1918–1919. Od 1919 do 1921 roku pełnił obowiązki w konsulacie w Kurytybie, a następnie kontynuował swoją pracę w MSZ do roku 1922. Jego zaangażowanie w administrację publiczną trwało dalej, gdy został delegowany do Prezydium Rady Ministrów w latach 1922–1923.

W następnych latach, w okresie 1923–1926, Babiński ponownie przebywał w Ministerstwie, po czym objął stanowisko konsula oraz kierownika konsulatu w Kijowie, gdzie pracował od 1926 do 1930 roku. Po tym czasie, przed 1935 rokiem, jego działalność miała miejsce w Dyneburgu. W 1935 roku został radcą Departamentu Konsularnego w MSZ, a w 1938 roku objął wyspecjalizowaną funkcję radcy Komisariatu Generalnego RP w Wolnym Mieście Gdańsku.

Po zakończeniu warunków II wojny światowej, Babiński związał się z Polskim Czerwonym Krzyżem, szczególnie w oddziale na Francję między 1941 a 1946 rokiem. Został jednym z kluczowych członków organizacji, która funkcjonowała pod nazwą „Towarzystwo Opieki Nad Polakami we Francji” w latach 1941–1944. W ramach swojej działalności w PCK / T.O.P.F., Babiński wykonywał szereg istotnych funkcji:

  • Opiekun Społeczny i mąż zaufania w zespole schronisk w Hyeres (1941–1942),
  • Samodzielny referent, oraz kierownik Działu Opieki T.O.P.F. (1942–1944),
  • Szef sekretariatu Komitetu Doradców do spraw opieki nad Polakami przy francuskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1944),
  • Sekretarz Generalny Biura Centralnego PCK w Paryżu (1945–1946).

Życie prywatne

Mieczysław Babiński był synem Antoniego Babińskiego oraz Heleny Kaczorowskiej. Jego związek małżeński z Heleną Otylią ze Steuiników, córką Pawła Steinicke oraz Walerii z Loschnitz, został zawarty 24 grudnia 1921 roku w Warszawie, w kościele Ewangelickim na ul. Królewskiej. Para doczekała się córki, Ewy Babińskiej, która przyszła na świat 17 listopada 1922 roku w Warszawie.

Na tragiczne zakończenie tej historii wpłynęły wydarzenia II wojny światowej. Niestety, zarówno Helena, jak i ich córka Ewa, zmarły na tyfus plamisty w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Zatrzymane w Warszawie, trafiły tam transportem 5 sierpnia 1943 roku. Helena Babińska (z nr obozowym 53848) zmarła 13 listopada 1943, a Ewa Babińska (nr obozowy 53847) zmarła 26 grudnia 1943 roku.

Ostatnim znanym miejscem zamieszkania rodziny Babińskich była Warszawa, ul. Zygmunta Krasińskiego 8/11. Po wojnie Mieczysław Babiński powrócił do kraju, a jego ostatnim miejscem zamieszkania stało się Zabrze, gdzie pracował w Fabryce Lin i Drutu do 1958 roku.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Babiński został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami za swoją działalność dyplomatyczną. Oto niektóre z nich:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 9 listopada 1932,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1938,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii, przyznany przez Rumunię,
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę,
  • Srebrny Medal za Długoletnią Służbę.

Przypisy

  1. Transport 05.08.1943 [online]
  2. Informacja o więźniach [online] [dostęp 13.04.2021 r.]
  3. Polski Czerwony Krzyż oddział na Francję, Zaświadczenie (referencje), Paryż, 11.06.1946 r., Referencje wystawione M. Babińskiemu, podpisane przez Członka Zarządu Polskiego Czerwonego Krzyża na Francję: inż H. Biernackiego.
  4. Polski Czerwony Krzyż oddział na Francję, Zaświadczenie (referencje), Paryż, 09.07.1945 r., Referencje wystawione M. Babińskiemu, podpisane przez Prezesa Oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża na Francję: J. Jakubowskiego.
  5. Fabryka Lin i Drutu, Podziękowanie z okazji przejścia na emeryturę, Zabrze, 27.06.1958 r., Podpisano przez: Dyrektor zakładu, Jan Murek.
  6. Urząd Stanu Cywilnego w Zabrzu, Wyciąg z aktu zgonu, Zabrze, 18.01.1961 r., Wystawił kierownik Urzędu Stanu Cywilnego – Glinka Henryk.
  7. Starosta Włocławski, Poświadczenie Obywatelstwa, Włocławek, 01.02.1935 r.
  8. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 597 „za zasługi w służbie państwowej”.
  9. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu konsularnem”.
  10. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939, Warszawa: Stow. „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 01.06.1939 r.
  11. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933, Warszawa: Klub Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej, 1933, s. 14.
  12. KlK., Sterbeurkunde – Akt zgonu, 03.02.1944 r., Odpis aktu zgonu Heleny Babińskiej, wystawiony przez administracje KL Auswitz; Sygnatura CL XXIII 104/1943.

Oceń: Mieczysław Babiński (dyplomata)

★★★★★
Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:25