Stanisław Strzałka

---

Życiorys

Stanisław Strzałka był postacią, która swój rozwój zawodowy i życie osobiste związała z polskim systemem politycznym na początku XX wieku. W 1922 roku zakończył naukę w szkole podstawowej, a pięć lat później ukończył wieczorowy kurs w ludowej szkole dokształcającej we Włocławku. Po tych doświadczeniach rozpoczął pracę jako gończa biurowy w Towarzystwie Przemysłowo-Handlowym, a już w 1928 roku awansował na urzędnika w tym towarzystwie.

Wkrótce po rozpoczęciu pracy, szeroki wachlarz jego działalności obejmował również techniczne aspekty w miejskiej administracji, m.in. w Magistracie, gdzie pracował nad projektem budowy miejskiej elektrowni. Dołączył do Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewicy (PPS-Lewicy), gdzie skutecznie pełnił rolę sekretarza w komitecie zakładowym oraz był zaangażowany w Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej (KZMP) jako sekretarz komórki. W 1929 roku jego działalność polityczna doprowadziła do aresztowania go za działalność komunistyczną, co zakończyło się sześciotygodniowym aresztem.

W 1930 roku został ponownie aresztowany, a po kilku miesiącach wzięto go pod lupę kolejnych oskarżeń, które zaowocowały czteroletnim wyrokiem więzienia. Stanisław odbywał swoją karę w zakładach we Włocławku oraz Płocku, gdzie pełnił funkcję członka Zarządu Komuny Więziennej i Trójki Partyjnej. Po wyjściu na wolność w marcu 1934 roku przyjął członkostwo w Komunistycznej Partii Polski (KPP) i zajął się działalnością w Komitecie Okręgowym tej organizacji, gdzie pełnił rolę technika okręgowego.

Ponowne aresztowanie zmusiło Strzałkę do przebywania w więzieniu przez kolejne cztery lata, jednak dzięki amnestii jego kara została skrócona o połowę. Po uwolnieniu w kwietniu 1936 roku wznowił aktywność w ruchu komunistycznym. W grudniu tego samego roku trafił do obozu w Berezie Kartuskiej, gdzie złożył dokumenty lojalnościowe, co prawdopodobnie wpłynęło na jego dalszą karierę.

Po wyjściu na wolność pracował w Warszawie jako hydraulik i cieśla. Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 roku musiał uciekać przed Niemcami, kierując się do Białegostoku, gdzie został jednak aresztowany przez NKWD. Po zwolnieniu wrócił w okolice okupacji niemieckiej i w okresie 1940-1944 przebywał we Włocławku, Kielecczyźnie oraz w Sandomierskiem, gdzie wykonywał prace instalacyjne.

15 grudnia 1944 roku zyskał pozycję funkcjonariusza aparatu bezpieczeństwa, a ostatnie dni grudnia 1944 roku przyniosły mu awans na kierownika Sekcji I Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Mielcu. Krótko później, 13 stycznia 1945 roku, został mianowany kierownikiem Grupy Operacyjnej w powiecie nowotarskim i od 1 lutego tegoż roku sprawował tam funkcję kierownika PUBP.

Uroczystości związane z jego działalnością odbyły się 10 października 1945 roku, gdy został odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużonym na Polu Chwały. Jednak 15 grudnia 1945 roku, w wyniku incydentu, został przeniesiony dyscyplinarnie na inne stanowisko w Miechowie, by po krótkim czasie objąć stanowisko naczelnika Wydziału V w WUBP w Krakowie. 16 września 1946 roku objął szefostwo PUBP w Tarnowie, gdzie został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w dalszej kolejności także Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pomimo tego, iż w systemie aparatu bezpieczeństwa odgrywał znaczną rolę, 15 września 1950 roku został zwolniony z pełnionej funkcji za liczne nadużycia. Stanisław Strzałka został pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie.

Nie można zapomnieć, że również jego młodszy brat Kazimierz aktywnie działał w aparacie bezpieczeństwa, pełniąc funkcję szefa w kilku Urzędach Bezpieczeństwa.

---

Oceń: Stanisław Strzałka

---