Dzwonnica katedralna we Włocławku


Dzwonnica katedralna we Włocławku to niezwykle fascynujący obiekt, którego historia sięga 1853 roku. Została zaprojektowana w stylu neogotyckim przez utalentowanego architekta Franciszka Tournelle'a.

Jej budowa była integralną częścią rozwoju architektury sakralnej w regionie, co czyni ją cennym elementem dziedzictwa kulturowego. Dzwonnica wznosi się z dumą na Placu Kopernika, sąsiadując z bazylicą katedralną oraz Muzeum Diecezjalnym.

To miejsce nie tylko przyciąga turystów, ale także jest istotnym punktem w społeczności lokalnej, gdzie odbywają się różne wydarzenia kulturalne i religijne. Wyjątkowa architektura dzwonnicy oraz jej historyczne znaczenie sprawiają, że stanowi ona ważny element krajobrazu Włocławka.

Historia

W związku z niedobrym stanem technicznym wież katedralnych, w 1853 roku powstała wolno stojąca dzwonnica, która została zlokalizowana w ogrodzie Kolegium Wikariuszowskiego. Autorem projektu był Franciszek Tournelle, architekt gubernialny z Warszawy. Dzwonnica miała na celu zapewnienie przestrzeni dla największego dzwonu katedralnego, znanego jako „Hieronim”. Pozostawienie go w wieży uznano za zagrożenie dla stabilności budowli.

„Hieronim”, dzwon o zadziwiającej wadze 3500 kg, został odlany w 1604 roku z inicjatywy Hieronima Rozdrażewskiego, co stanowi odnoszenie się do jego imienia. Dzwon ten został przeniesiony do nowej dzwonnicy w 1885 roku. Prace nad rozbudową wież katedry rozpoczęto w 1878 roku, co doprowadziło do ich aktualnego wyglądu, z charakterystycznymi szpiczastymi hełmami w formie czworoboku. W wyniku wzmocnienia fundamentów oraz wież, w 1887 roku dzwon „Hieronim” powrócił na swoje miejsce w wieży.

Również z historii dzwonnicy warto wspomnieć, że w 1939 roku przekształcono ją w „Kiosk Dobrej Prasy”, a od 1963 roku funkcjonował tam Kiosk „Ruchu”, który działał do 1981 roku. Niestety, 15 lutego 1918 roku dzwon katedralny został zniszczony przez Niemców oraz poddany grabieży.

Franciszek Tournelle był osobą znaczącą dla architektury Włocławka. Oprócz dzwonnicy, projektował wiele innych budynków, w tym spichrz zbożowy przy Bulwarach w 1848 roku, synagogę w stylu mauretańskim przy ulicy Żabiej w 1854 roku oraz kościół ewangelicki na ulicy Brzeskiej. .

Architektura

Dzwonnica katedralna we Włocławku to wyjątkowy przykład architektury sakralnej, budzący zainteresowanie zarówno turystów, jak i miłośników historii.

Budowla ta została wzniesiona z charakterystycznej czerwonej cegły, a jej podstawowy rzut ma kształt czworoboku. Wymiary zewnętrzne dzwonnicy wynoszą 6,0 na 6,0 metra, natomiast wnętrze ma 3,8 na 3,8 metra.

Parter budowli od strony północnej wyróżnia się dużym oknem wystawowym, podczas gdy od zachodu znajduje się wejście oraz kolejne okno wystawowe. Z kolei południowa i wschodnia część dzwonnicy zaznaczona jest blendami, które dodają jej ozdobnego charakteru.

Na wyższych kondygnacjach dzwonnicy umieszczono po dwa ostrołukowe okna bliźniacze, a także po jednym dekoracyjnym oknie w każdej z tych kondygnacji. Cała konstrukcja zwieńczona jest namiotowym dachem, pokrytym blachą miedzianą, który kończy się krzyżem umieszczonym na wierzchołku.

Wysokość dzwonnicy osiąga imponujące 22,60 metra, co czyni ją jednym z bardziej rozpoznawalnych elementów krajobrazu Włocławka.

Przypisy

  1. Parafia Katedralna we Włocławku [online], www.katedrawloclawek.pl [dostęp 16.01.2020 r.]
  2. MarianM. Cieślak, TomaszT. Wąsik, Oblicze miasta Włocławka w kartografii i ikonografii na przestrzeni XIX i XX wieku, 2007 r., str. 5
  3. Biuletyn przewodnicki zw PTTK Włocławek, nr 25, 1984 r., str. 14

Oceń: Dzwonnica katedralna we Włocławku

Średnia ocena:4.98 Liczba ocen:5