Eugeniusz Raabe

---

Życiorys

Urodził się jako syn Telesfora, naczelnika poczty, oraz Kazimiery z Bonin-Sławianowskich. Swoją edukację zakończył w 1904 roku, uzyskując dyplom inżyniera technologa na wydziale mechanicznym Instytutu Technologicznego w Petersburgu. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w warsztatach Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej z siedzibą w Warszawie, gdzie przeszedł ścieżkę kariery, zaczynając jako pomocnik majstra, a następnie awansując na montera i inżyniera wydziału trakcji.

Od 1918 roku był zatrudniony w Ministerstwie Komunikacji, gdzie jego kariera zawodowa rozwijała się, aż do stanowiska radcy w Wydziale Mechaniczno-Trakcyjnym Departamentu Mechanicznego i Zasobów. Dodatkowo, poza działalnością w ministerstwie, pełnił funkcje nauczycielskie na Politechnice Warszawskiej, gdzie jako asystent oraz starszy asystent wykładał przedmioty związane z kreśleniem technicznym w Katedrze Części Maszyn i Katedrze Urządzeń.

Raabe był również autorem licznych artykułów poświęconych tematyce kolei linowych, z których wiele ukazało się w prestiżowym czasopiśmie „Inżynier Kolejowy”. Do ważniejszych jego publikacji należy artykuł na temat tatrzańskiej kolei Kuźnice-Kasprowy Wierch. W wydawanej przez Ministerstwo Komunikacji „Bibliotece Technicznej” opublikował pionierskie prace w Polskim piśmiennictwie inżynierskim, takie jak: Kolejki linowe (1936) i Dźwigi osobowe i towarowe (1939).

Był członkiem Stowarzyszenia Techników Polskich w Warszawie oraz Związku Polskich Inżynierów Kolejowych, gdzie zasiadał w Zarządzie Głównym. W czasie II wojny światowej pozostał w Warszawie, gdzie doczekał się warszawskiego powstania; zmarł w dniu jego kapitulacji. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 183-4-27.

W swoim życiu związał się z dwiema kobietami. Jego pierwszą żoną była Helena, której nazwisko rodowe nie jest znane, a po rozwodzie zawarł kolejny związek z Stefanią ze Śniegockich, I voto Dobrowolską, która zmarła w 1956 roku.

---

Oceń: Eugeniusz Raabe

---