Zygmunt Konarzewski (architekt)

---

Życiorys

Urodził się jako syn Antoniego i Salomei. W 1938 roku zakończył naukę w gimnazjum, uzyskując maturę. W tym samym roku został powołany do służby wojskowej, gdzie przeszedł szkolenie w Podchorążówce Rezerwy Artylerii, zlokalizowanej w Zambrowie. W lipcach 1939 roku przydzielono go do praktyki w I PALU w Wilnie, z którym to uczestniczył w całej kampanii wrześniowej. W dniu 27 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej w czasie bitwy pod Antonówką w województwie lubelskim.

W pierwszych dniach października 1939 roku udaje mu się uciec z transportu jenieckiego i wrócić do Włocławka, gdzie w 1940 roku, razem z rodzicami, został wysiedlony na teren Generalnej Guberni. W roku 1941 rozpoczął studia na tajnych kompletach na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie aktywnie uczestniczył w tajnym nauczaniu jako asystent prof. Stefana Bryły.

W marcu 1942 roku wstąpił do Armii Krajowej, współpracując z grupą artyleryjską „Granat” w pułku AK „Baszta”. Uczestniczył w walkach podczas całego Powstania Warszawskiego do 27 września 1944 roku, walcząc na terenach Mokotowa, Sadyby, Czerniakowa i Lasów Kabackich. Na początku września doznał lekkiego rannienia, a w ostatnich dniach powstania został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Walecznych, jednak decyzja o przyznaniu tego odznaczenia nie dotarła z Śródmieścia przed kapitulacją Mokotowa.

Po zakończeniu powstania, trafił do obozu jenieckiego w Sandbostel (Stalag XD), a w trakcie ewakuacji obozu w kwietniu 1945 roku dostał się do obozu etapowego w Lubece (Oflag XC). Ten ostatni został wyzwolony przez wojska alianckie 2 maja 1945 roku.

Po powrocie do ojczyzny, w listopadzie 1945 roku, osiedlił się w Warszawie, a od marca 1946 roku wznowił studia wyższe, pełniąc równocześnie rolę asystenta na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1950 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera, kontynuując pracę na tej samej uczelni. W 1965 roku obronił doktorat, a pięć lat później uzyskał tytuł docenta.

W ciągu swojej czterdziestoletniej kariery zawodowej na Politechnice Warszawskiej, Zygmunt Konarzewski był kierownikiem Zakładu Statyki Sieci Elektroenergetycznych na Wydziale Elektrycznym oraz przez kilka lat pełnił funkcję zastępcy dziekana dla studiów wieczorowych i zaocznych. Oprócz pracy na uczelni, zaangażował się w działania Instytutu Techniki Budowlanej oraz jako projektant i weryfikator projektów konstrukcyjnych. Był głównym specjalistą ds. konstrukcji wsporczych w „Energoprojekcie” oraz członkiem międzynarodowego stowarzyszenia CIGRE.

W swojej karierze pełnił rolę projektanta, specjalisty, weryfikatora, konsultanta i eksperta w zakresie konstrukcji stalowych oraz żelbetowych. Pracował również w Instytucie Elektrotechniki, w Biurze Projektów „Miasto projekt”, „Stolica” i „Wschód”, a także w Biurze Projektów Energetycznych oraz Biurze Elektryfikacji Kolei.

Był autorem licznych podręczników i skryptów dla studentów Politechniki oraz opracowywał ekspertyzy naukowe dla Ministerstwa Energetyki. Współpracował przy powstawaniu monografii dotyczącej konstrukcji wsporczych oraz dostarczył ekspertyzy konstrukcyjne dla blisko 70 obiektów zabytkowych.

Ważniejsze osiągnięcia zawodowe

W dorobku Zygmunta Konarzewskiego znajduje się wiele znaczących osiągnięć w dziedzinie architektury i konstrukcji, które z pewnością zasługują na uwagę. Jego projekty obejmują zarówno budownictwo sakralne, jak i rekonstrukcje obiektów zabytkowych.

• Architektura – w zakresie projektów kościołów zrealizowano obiekty w Pogrzebieniu, Wielgolasie oraz Żydowie. Dodać należy także prace związane z odbudową zabytków, w tym kościołów w Braniewie, Bazynach oraz Babiaku.
• Konstrukcje – zajmował się również rekonstrukcją zabytków, wśród których znajdują się wieża Zamku w Szczecinie, ratusz w Szczecinie oraz wieża kościoła w Lidzbarku Warmińskim. Jego prace obejmowały kościoły w województwie olsztyńskim, elbląskim, suwalskim oraz kościoły i drewniane cerkwie w województwie kieleckim i rzeszowskim.
• Ekspertyzy konstrukcyjne – Konarzewski opracował liczne ekspertyzy dotyczące zabytkowych obiektów sakralnych oraz projekty ich zabezpieczeń, przeprowadzając prace w takich lokalizacjach jak Toruń, Choszcznie, Gryficach, Biskupcu, Kętrzynie, Giżycku, Św. Lipce, Gorlicach, Łańcucie, Przeworsku, Jarosławiu, Przemyślu, Krasiczynie, Kielcach, Św. Krzyżu i Bodzentynie.
• Prace naukowo-badawcze – Jego badania w dziedzinie mechaniki i konstrukcji wsporczych linii WN i NN zaowocowały licznymi publikacjami. Wypuszczono prace naukowe w PW oraz podręczniki akademickie, które znaleźć można w WNT, dotyczące mechaniki oraz wytrzymałości materiałów.
• Mechanika – Konarzewski zajmował się także opracowaniami elektryczno-mechanicznymi do poruszania dzwonów w kilku kościołach, w tym w Radomiu, Czarnkowie Babiaku oraz Giżycku.

Powyższe osiągnięcia ilustrują jego szeroką wiedzę i znaczący wkład w rozwój architektury oraz inżynierii konstrukcyjnej w Polsce.

Odznaczenia i Wyróżnienia

W życiorysie Zygmunta Konarzewskiego można dostrzec liczne odznaczenia i wyróżnienia, które potwierdzają jego znaczący wkład w rozwój architektury oraz działalności społecznej. Oto lista najważniejszych z nich:

• Medal Zwycięstwa i Wolności, 1950,
• Warszawski Krzyż Powstańczy,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej, 1980, Nagroda Ministra MNTISZW,
• Złoty Krzyż Zasługi, 1973.

---

Oceń: Zygmunt Konarzewski (architekt)

---