Władysław Okiński, urodzony 1 kwietnia 1906 roku w Włocławku, to postać o bogatym dorobku naukowym i pedagogicznym. Jego życie zakończyło się tragicznie 21 stycznia 1944 roku w Warszawie.
Był on doktorem nauk oraz specjalistą w dziedzinie socjologii i pedagogiki. W czasach okupacji hitlerowskiej Okiński pełnił ważną rolę jako wykładowca tajnego nauczania, co świadczy o jego zaangażowaniu w edukację i ochronę wiedzy w trudnych warunkach.
Jako teoretyk, Okiński był również autorem licznych prac dotyczących samokształcenia, które zyskały uznanie wśród współczesnych mu intelektualistów.
Życiorys
Władysław Okiński, będący uczniem znanego socjologa Floriana Znanieckiego, ukończył pracę doktorską w dziedzinie socjologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego kariera akademicka rozwijała się tam, gdzie objął również rolę wykładowcy. Oprócz działalności na uczelni, angażował się w prace Instytutu Spraw Społecznych w Warszawie oraz Warszawskiego Uniwersytetu Powszechnego.
W 1938 roku Okiński przeniósł się do stolicy, aby rozpocząć pracę w Instytucie Pedagogiki ZNP. Po wybuchu II wojny światowej kontynuował swoją działalność w tajnym Instytucie. Równocześnie udzielał wykładów na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich, gdzie miał możliwość dzielenia się swoją wiedzą z uczniami mimo trudnych okoliczności.
5 stycznia 1944 roku, w trakcie wykładu odbywającego się w rodzinnym domu Hanny Czaki, Władysław Okiński został aresztowany razem ze studentami. Wówczas zatrzymano także rodziców Hanny. Cała grupa została przewieziona na Pawiak, gdzie byli poddawani brutalnym przesłuchaniom i torturom. Tragedia Okińskiego zakończyła się rozstrzelaniem go w ruinach warszawskiego getta 21 stycznia 1944 roku.
W swoich publikacjach Okiński podejmował temat samokształcenia, definiując je jako „samodzielne poddanie się autokontroli w celu osiągnięcia jakiegoś mniej lub bardziej uchwytnego i mniej więcej jasno określonego wzoru osobowości”. Takie podejście do autokontroli oraz kształtowania osobowości było dla niego kluczowe w kontekście rozwoju każdej jednostki.
Upamiętnienie
W 1969 roku Władysław Okiński został uhonorowany jako patron jednej z ulic w Warszawie. Ulica ta znajduje się w dzielnicy Ochota, a dokładniej w jej części zwanej Rakowiec.
Publikacje
Władysław Okiński był autorem wielu istotnych publikacji, które wpłynęły na rozwój nauk społecznych w Polsce. Z dwóch wymienionych prac, pierwsza z nich to:
- Okiński, W. (1935). Procesy samokształceniowe. Poznań: Polski Instytut Socjologiczny,
- Okiński, W. (1938). Problemy społeczne uniwersytetu powszechnego w Polsce.
Przypisy
- Kultura i Historia nr 15/2009.
- Więźniowie Pawiaka 1939-1944, lista imienna.
- Encyklopedia Warszawy, PWN 1975.
- Uchwała nr 32 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 31.01.1969 r. w sprawie nadania nazw ulicom, „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”, Warszawa, 20.06.1969 r., nr 6, poz. 32, s. 2.
- Władysław Okiński, Procesy samokształceniowe: próba ustalenia pojęcia samokształcenia ze stanowiska socjologji, Poznań: Warszawa, 1935.
- Władysław Okiński, Problemy społeczne uniwersytetu powszechnego w Polsce, Warszawa: 1938.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Janusz Błaszczyk (biolog) | Tadeusz Dominik (mykolog) | Leon Marchlewski | Tadeusz Reichstein | Tomasz Afeltowicz | Izydor Dziubiński | Katarzyna Marszałek | Henri Tajfel | Jerzy Jankowski (profesor) | Wojciech Szymański (chemik) | Wanda Wesołowska | Czesław Bełżecki | Bohdan Ryszewski | Piotr Żbikowski | Aleksandra Zasada | Wojciech Narębski | Feliks Wrobel | Danuta Krełowska | Agnieszka Kowalewska | Danuta KoźmianOceń: Władysław Okiński