Wojciech Jan Szymański, urodzony 26 czerwca 1928 roku we Włocławku, pozostaje jedną z kluczowych postaci w polskiej chemii. Jako chemik, Szymański poświęcił swoją karierę badawczej pracy w dziedzinie chemii fizycznej oraz chemii jądrowej, a także radiacyjnej.
Jego pasja do nauki i nieustanny rozwój w tych skomplikowanych dziedzinach pozwoliły mu na wywarcie istotnego wpływu na rozwój chemii w Polsce.
Wojciech Szymański zmarł 27 marca 2010 roku w Toruniu, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w świecie nauki.
Życiorys
Wojciech Szymański był wybitnym chemikiem, który swoją edukację rozpoczął w Gimnazjum im. Ziemi Kujawskiej. Następnie kształcił się w III Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej we Włocławku, gdzie w 1948 roku uzyskał maturę. W 1952 roku zrealizował studia chemiczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jego kariera akademicka nabrała rozpędu, a stopień doktora zdobył na tej samej uczelni w 1961 roku, broniąc pracę doktorską poświęconą badaniom rozpuszczalności i wymian izotopowych w układach wodnych żelazocyjanków: kobaltawego, manganawego i cynkowego. Promotorem jego pracy był Antoni Basiński.
W 1970 roku odbyła się habilitacja Szymańskiego, której tematem była niejednorodna wymiana izotopowa w układach osad-roztwór. Jego osiągnięcia w dziedzinie chemii zostały dostrzegane, co doprowadziło do uzyskania tytułu profesora nauk chemicznych w 1985 roku. Przez blisko trzy dekady, od 1969 do 1998 roku, pełnił rolę kierownika Zakładu Chemii Jądrowej, wpływając na rozwój tej dyscypliny w Polsce.
Oprócz kariery naukowej, Wojciech Szymański wyróżniał się również jako taternik i himalaista. W okresie lat 50. i 60. XX wieku, z pasją wspinał się w Tatrach. Był jednym z inicjatorów powołania Koła pomorsko-poznańskiego Klubu Wysokogórskiego oraz pełnił zaszczytną funkcję prezesa Koła Klubu Wysokogórskiego w Toruniu w latach 1964–1967.
W 1973 roku, w towarzystwie Eugeniusza Chrobaka, Tadeusza Łaukajtysa oraz Ludwika Wilczyńskiego, zdobył północno-zachodni Filar Huandoy w pasmie Cordillera Blanca w Andach. Szymański był również organizatorem wypraw w Himalaje, prowadząc ekspedycje na Dhaulagiri (1983), Manaslu (1987) oraz w Hindukusz (1977). Polska organizacja wspinaczkowa uhonorowała go tytułem członka honorowego.
Po zakończeniu działalności, Wojciech Szymański spoczął na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 68A-2-9), gdzie jego obecność będzie zawsze cieszyć się pamięcią wśród entuzjastów zarówno nauki, jak i wspinaczki.
Wybrane publikacje
Wybór publikacji naukowych Wojciecha Szymańskiego przedstawia znaczącą dokumentację jego wkładu w dziedzinie chemii. Poniżej wymienione są kluczowe pozycje, które odzwierciedlają różnorodność tematów badawczych oraz jego profesjonalny rozwój w obrębie tego obszaru naukowego.
- Elementy chemii jądrowej (1969),
- Niejednorodna wymiana izotopowa w układach osad-roztwór (1970, rozprawa habilitacyjna),
- Wstęp do fizykochemii jądrowej (1974),
- Chemia jądrowa (1986, ISBN 83-231-0058-6),
- Chemia jądrowa (1991, ISBN 83-01-09862-7),
- Chemia jądrowa: zarys problematyki przemian jądrowych (1996, ISBN 83-01-12053-3),
- Elementy nauki o promieniowaniu jądrowym dla kierunków ochrony środowiska (1999, ISBN 83-231-1102-2).
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Janusz Staszewski | Stefan Bolesław Poradowski | Juliusz Narębski | Dariusz Ziółkowski | Maciej Wojtkowski | Wacław Szubert | Zofia Żukowska | Stefan Jankowski | Józef Stawicki | Edward Ochmański | Jerzy Jankowski (profesor) | Henri Tajfel | Katarzyna Marszałek | Izydor Dziubiński | Tomasz Afeltowicz | Tadeusz Reichstein | Leon Marchlewski | Tadeusz Dominik (mykolog) | Janusz Błaszczyk (biolog) | Władysław OkińskiOceń: Wojciech Szymański (chemik)