Wojciech Maksymowicz

---

Życiorys

Wojciech Maksymowicz jest synem Stefana Maksymowicza, który był żołnierzem Armii Krajowej, oraz Alicji Maksymowicz, znanej jako dziekan Wydziału Pedagogicznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie. Edukację rozpoczął w I Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Mickiewicza w Olsztynie, a następnie kontynuował ją na Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie zdobył zarówno doktorat, jak i habilitację z nauk medycznych. W 2006 roku uzyskał tytuł profesora.

W swojej karierze związany był z lekarską „Solidarnością”, a w latach 1992–1995 pracował w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Olsztynie. Po tym okresie pełnił rolę starszego asystenta w Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej, a także zasiadał w prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej.

Wojciech Maksymowicz pełnił również urząd ministra zdrowia i opieki społecznej w rządzie Jerzego Buzka od 31 października 1997 do 26 marca 1999. W 2004 roku przystąpił do Partii Centrum, a w 2006 roku wstąpił do Platformy Obywatelskiej. Do 2007 roku pracował w Centralnym Szpitalu Klinicznym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie.

W październiku 2007 roku objął stanowisko dziekana Wydziału Nauk Medycznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, a w marcu 2016 roku został wybrany na prorektora tej uczelni ds. zadań uczelni medycznej. Musiał jednak zrezygnować z tej funkcji w czerwcu 2019 roku w wyniku konfliktu z rektorem Ryszardem Góreckim.

Jako naukowiec, Maksymowicz był aktywnie zaangażowany w prace badawcze nad zastosowaniem komórek macierzystych w terapii chorób neurodegeneracyjnych, takich jak stwardnienie zanikowe boczne i stwardnienie rozsiane. Jego zespół odniósł pewne sukcesy w tej dziedzinie, osiągając poprawę zdrowia u siedmiu z jedenastu pacjentów z ALS. Wspólnie z profesorem Isao Moritą wszczepił 16 pacjentom stymulatory, co pozwoliło na przywrócenie świadomości u trójki z nich.

W wrześniu 2013 roku Maksymowicz zrezygnował z członkostwa w Platformie Obywatelskiej, rozpoczynając współpracę z Jarosławem Gowinem jako ekspert ds. ochrony zdrowia. Później stał się koordynatorem ruchu „Godzina dla Polski” w województwie warmińsko-mazurskim i przystąpił do związanej z nim partii Polska Razem, gdzie przez krótki czas pełnił funkcję pełnomocnika na to województwo. Następnie opuścił tę partię i w wyborach samorządowych wsparł Piotra Grzymowicza w jego dążeniu do fotela prezydenta Olsztyna.

W 2015 roku zdecydował się na start w wyborach do Senatu jako kandydat niezależny, zdobywając 4. miejsce w okręgu. W sierpniu 2018 roku przyjął rolę doradcy Jarosława Gowina, który pełnił funkcję wicepremiera i ministra nauki i szkolnictwa wyższego. 26 lipca 2019 roku premier Mateusz Morawiecki powołał go na podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a Maksymowicz został liderem olsztyńskiej listy PiS w zbliżających się wyborach do Sejmu.

W październiku 2019 roku uzyskał mandat posła IX kadencji, zdobywając 31 575 głosów. Już na początku kadencji objął stanowisko sekretarza stanu w MNiSW, jednak zrezygnował z tej roli w listopadzie 2020 roku.

W kwietniu 2021 roku ujawniono, że ministerstwo zdrowia rozpoczęło kontrolę na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w związku z rzekomymi nieprawidłowościami dotyczącymi eksperymentów medycznych. Maksymowicz stanowczo zaprzeczył tym oskarżeniom. Pod koniec kwietnia 2021 roku zapowiedział rezygnację z członkostwa w klubie parlamentarnym PiS, co miało miejsce miesiąc później. W maju 2021 roku opuścił również Porozumienie, dołączając do koła parlamentarnego Polski 2050.

Półtora roku później, po publikacjach dotyczących jego działalności w klinice neurochirurgii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Olsztynie, opuścił to koło oraz partię, stając się posłem niezrzeszonym. W wyborach w 2023 roku nie zdecydował się kandydować.

Odznaczenia i wyróżnienia

Wśród licznych osiągnięć i uznania Wojciecha Maksymowicza, wyróżniają się następujące odznaczenia:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2015),
• Krzyż Wolności i Solidarności (2014),
• Złoty Krzyż Zasługi (2009),
• Medal „Milito Pro Christo” (2017),
• Czerwona Kokardka (2000).

---

Oceń: Wojciech Maksymowicz

---