Innocenty Konwicki

---

Wczesne lata

Innocenty Konwicki przyszedł na świat w rodzinie Jana, który urodził się w 1856 roku, oraz Eleonory, z domu Matusiak, urodzonej w 1865 roku. Jego ojciec zarabiał na życie jako murarz, pracując w Fabryce Celulozy, mieszczącej się we Włocławku. Jego wczesne dzieciństwo miało miejsce w domu z numerem hipotecznym 657.

W młodości kształcił się w Gimnazjum Ziemi Kujawskiej we Włocławku. W 1935 roku, po zakończeniu nauki w tym prestiżowym liceum, podjął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Udało mu się uzyskać dyplom magistra inżyniera, specjalizując się w obszarze leśnictwa oraz melioracji. W trakcie nauki w roku akademickim 1931/32 dołączył do Akademickiej Korporacji Mesconia, która zrzeszała absolwentów jego liceum. Jako aktywny członek korporacji działał przez dwa lata, do roku 1933. Warto dodać, że także jego brat Adam, będąc studentem Politechniki Warszawskiej, przynależał do tej samej społeczności akademickiej.

W kolejnych latach, od 1935 do 1938 roku, Innocenty był zatrudniony w Zakładach Wodociągów i Kanalizacji, które działały pod auspicjami Zarządu Miejskiego we Włocławku. W trakcie tego okresu Śródmieście zostało unowocześnione i wzbogacone w nowoczesne systemy wodno-kanalizacyjne. To właśnie Konwicki miał zaszczyt pełnić funkcję nadzorującą na jednym z realizowanych odcinków robót. W latach 1938–1939, jego kariera zawodowa przeniosła się do Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku, gdzie pracował jako referendarz.

II wojna światowa

Po rozpoczęciu II wojny światowej Innocenty Konwicki wrócił do Włocławka, aby złączyć się ze swoją rodziną, która tam mieszkała. W trudnych czasach konfliktu zbrojnego znalazł zatrudnienie w Zakładzie Wodociągów i Kanalizacji Zarządu Miejskiego, gdzie stopniowo awansował, zaczynając jako robotnik, następnie pełnił funkcję kreślarza, a później technika.

Podczas wojny był aktywnym członkiem konspiracyjnej Polskiej Armii Ludowej i posługiwał się pseudonimem Jawa. Jego zaangażowanie nie ograniczało się jedynie do tej organizacji; pełnił także rolę kwatermistrza w grupie bojowej Grunwald, zdobywając stopień podporucznika. Konwicki był również zaangażowany w działania podziemia antykomunistycznego, co podkreśla jego zaangażowanie w walkę o wolność i niezależność kraju. Ujawnił się publicznie 18 września 1945 roku, obierając nową drogę w powojennej rzeczywistości.

W okresie PRL-u

Po uwolnieniu Włocławka w dniu 20 stycznia 1945 roku, Innocenty Konwicki zajął się działalnością publiczną, stając się członkiem Tymczasowej Rady Miejskiej oraz Rady Robotniczej. W tym samym czasie rozpoczął pracę jako Inspektor oraz Nadleśniczy w powiecie Włocławek, działając w ramach Dyrekcji Lasów Państwowych z siedzibą w Toruniu.

W 1949 roku piastował stanowisko wiceprzewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej we Włocławku, a później również przewodniczącego tejże instytucji. W latach 1948–1950 był członkiem Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Praca zawodowa Konwickiego obejmowała także inżynierię; w 1950 roku przyjął posadę w Przedsiębiorstwach Robót Wodno-Melioracyjnych, które znajdowały się zarówno we Włocławku, jak i Toruniu.

Od 1946 roku, Konwicki angażował się również w działalność polityczną, zostając członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, która w 1948 roku została włączona do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jako żołnierz podziemia antykomunistycznego, Konwicki stał się ofiarą represji stalinowskich. W 1950 roku został usunięty z Powiatowej Rady Narodowej i przeniesiony do Szkoły Pracy Społecznej, gdzie uczył robotników przedmiotów naukowych, takich jak fizyka i chemia.

W 1953 roku, skutkiem działań politycznych, został skreślony z listy członków Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Wraz z grupą współpracowników stanął w obliczu oskarżeń, które jednak ostatecznie zostały oddalone, a Konwicki oraz jego współpracownicy zostali zrehabilitowani.

W latach 1965–1968 pełnił funkcję kierownika Wydziału Gospodarki Wodnej i Ochrony Powietrza w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Włocławku. Zmarł 22 listopada 1968 roku w Włocławku. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku, w kwaterze 42/11/176.

Działalność sportowa

W miarę jak Innocenty Konwicki oddalał się od funkcji państwowych, skoncentrował się na swojej pasji związanej ze sportem. W 1949 roku przyjął stanowisko przewodniczącego Klubu Sportowego Związku Walki Młodych Zryw w Włocławku. Klub ten na przestrzeni lat zmieniał swoje nazwy, przyjmując później m.in. miana Spójni oraz Sparty. W 1957 roku, na jego wniosek, klub zyskał nazwę Kujawiak. Pod jego przewodnictwem organizacja ta stała się największą instytucją sportową w historii Włocławka, prowadząc nawet 13 sekcji, w szczytowym okresie działalności.

Konwicki angażował się w pracę klubu również w czasie wolnym. Z własnych funduszy nabywał sprzęt sportowy oraz wspierał finansowo zawodników, co przyciągnęło do Kujawiaka wielu utalentowanych sportowców, w tym utytułowanego Rudolf Patkoló.

W latach 1953–1957 nadzorował budowę stadionu Kujawiaka, zlokalizowanego przy al. Chopina we Włocławku. Choć prace rozpoczęto już w latach 30., Konwicki z sukcesem zrealizował projekt od podstaw. Do budowy zaangażowano także zawodników i kibiców w ramach społecznego działania, a stadion miał zdolność pomieścić 12 tysięcy widzów.

Oprócz budowy stadionu, Konwicki przeprowadził również generalny remont Pałacyku Wioślarskiego, który znajduje się na zbiegu rzeki Zgłowiączki. Dodatkowo, zmodernizował i dostosował do wykorzystania sportowego starą elektrownię przy ul. Łaziennej, która została przekazana klubowi bokserskiemu START. Będąc oddanym działaczem motocyklowym, Konwicki również przyczynił się do inicjatywy budowy hali sportowo-widowiskowej OSiR, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w lokalnym środowisku sportowym.

Życie prywatne

Innocenty Konwicki był mężem Ireny Konwickiej (1908-1966), z którą wychował troje dzieci. W życiu zawodowym jego małżonka pełniła rolę nauczycielki, a w trudnych czasach II wojny światowej angażowała się w organizację tajnych kompletów edukacyjnych dla młodzieży.

Odznaczenia

Innocenty Konwicki został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które podkreślają jego zasługi i wkład w różne dziedziny życia społecznego oraz sportowego.

Wśród wyjątkowych wyróżnień, które uzyskał, znajdują się m.in.:

• Odznaka Grunwaldzka, przyznana w 1947 roku,
• Srebrna Odznaka „Za zasługi w zwalczaniu powodzi”,
• Odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego, przyznana w 1966 roku,
• liczne odznaczenia w dziedzinie sportu.

Po jego śmierci, przyznano mu Złoty Krzyż Zasługi, co stanowi dodatkowe uznanie jego działań i zaangażowania.

---

Oceń: Innocenty Konwicki

---