Jerzy Bojańczyk

---

Życiorys

Jerzy Bojańczyk przyszedł na świat w rodzinie włocławskiego przemysłowca oraz browarnika, Wincentego Alberta Bojańczyka, który żył w latach 1850–1926, oraz jego żony, Heleny z Kocent-Zielińskich, której życie przypadało na lata 1860–1921. Edukację rozpoczął w 4-klasowej Wydziałowej Szkole Realnej, a następnie kontynuował w Gimnazjum Realnym we Włocławku. Po ukończeniu nauki udał się na studia oraz praktyki piwowarskie do Niemiec.

Po powrocie do Polski, przejął po swoim ojcu prezesurę w spółce „Browar i Słodownia SA”, co stanowiło punkt zwrotny w jego karierze. Dodatkowo, od 1902 roku, był aktywnym członkiem Włocławskiego Towarzystwa Wioślarskiego, pełniąc funkcję naczelnika miejskiej przystani. W okresie od 1918 do 1939 roku pełnił rolę prezesa Towarzystwa, a za jego sprawą powstały nowe obiekty, w tym przystań oraz siedziba Towarzystwa przy ul. Piwnej 3. W 1930 roku włączył się w proces zakładania Kujawskiego Klubu Wioślarskiego.

Oprócz lokalnych działań, od 1919 roku był wiceprezesem Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, a w latach 1932–1939 zajmował stanowisko jego prezesa. Sędziował na istotnych regatach, odbywających się w Amsterdamie (1928) i Berlinie (1936). Ponadto, w latach 1933–1939 przewodniczył komisji sędziowskiej na krajowych mistrzostwach wioślarskich, a także był wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Towarzystw Wioślarskich (FISA) z siedzibą w Szwajcarii.

Jerzy Bojańczyk nie był obojętny na sprawy lokalnej społeczności. Od 1919 roku zasiadał w Radzie Miejskiej we Włocławku, uzyskując reelekcję w 1927 roku. W 1927 objął funkcję wiceprezydenta miasta, którą pełnił do czerwca 1921 roku. Krótkotrwale, od czerwca do sierpnia 1920 roku, sprawował również władzę prezydenta. W tym okresie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a w 1931 został wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej. Angażował się także w działania Ochotniczej Straży Pożarnej, gdzie od 1926 piastował stanowisko prezesa.

Podczas II wojny światowej pracował jako księgowy w fabryce surogatów kawowych. Po wojnie ponownie objął prezesurę Towarzystwa Wioślarskiego we Włocławku, gdzie zabezpieczał mienie miejskie pozostawione przez władze niemieckie. Rozwinął również działalność polityczną, stając się pierwszym prezesem lokalnych struktur Stronnictwa Demokratycznego oraz przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej w latach 1945–1947.

Jerzy Bojańczyk był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Florentyna Kleczkowska, którą poślubił w 1921 roku, a po jej śmierci, w 1945 roku, poślubił Zofię Lewandowską, tancerkę rewiową. Zmarł w jesieni 1947 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w grobowcu rodzinnym przy głównej alei na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku (sektor 36-1-11).

Ordery i odznaczenia

Jerzy Bojańczyk, wyróżniający się osobistość, zdobył szereg odznaczeń, które podkreślają jego wkład w różne dziedziny. Wśród nich można wymienić:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 listopada 1928 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa,
• Państwowa Odznaka Sportowa.

Upamiętnienie

Na mocy uchwały Rady Miasta Włocławka nr XVII/124/91 z dnia 30 grudnia 1991 roku, zdecydowano o zmianie nazwy ulicy w śródmieściu, która wcześniej nosiła imię generała Karola Świerczewskiego. Ulica ta była wcześniej znana jako ulica Botaniczna, a później jako ulica generała Pierackiego. Nowo nadana nazwa to Jerzy Bojańczyk.

---

Oceń: Jerzy Bojańczyk

---