Janusz Paszyński

---

Życiorys

Janusz Paszyński to postać, której biografia odzwierciedla życie na przestrzeni ważnych dziejowych wydarzeń. Przed wybuchem II wojny światowej był uczniem Gimnazjum im. Jana Długosza we Włocławku.

II wojna światowa

W 1940 roku Paszyński przeniósł się do Warszawy, gdzie wraz z rodziną znalazł się w trudnej rzeczywistości okupacji. To właśnie w tym okresie rozpoczął naukę w szkole fotograficznej, a także uczestniczył w tajnych kompletach organizowanych przez przedwojennych nauczycieli z Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Limanowskiego. Mimo niepewności czasu, w czerwcu 1942 roku udało mu się zdać maturę, a w tym samym roku zdobył dyplom czeladniczy w zawodzie fotografa.

Latem 1943 roku, Janusz rozpoczął studia na Wydziale Geografii w tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Równolegle podjął pracę w niemieckim Wojskowym Instytucie Kartograficznym, co umożliwiło mu dostarczanie map topograficznych do Służby Geograficznej Komendy Głównej Armii Krajowej. Jego działania były kluczowe dla działań konspiracyjnych w czasie wojny. Niestety, w dniu 11 listopada 1943 roku Paszyński został aresztowany przez niemieckie władze i przez kilka miesięcy przebywał w celi na Pawiaku. W lutym 1944 roku został zwolniony z więzienia.

Powstanie warszawskie

W trakcie powstania warszawskiego, Janusz Paszyński zaangażował się w walkę jako członek Grupy Bojowej „Krybar” w III zgrupowaniu „Konrad”, gdzie służył w 2. kompanii. Jego aktywność miała miejsce w rejonie Powiśla oraz Śródmieścia. Po upadku powstania, Janusz został wzięty do niewoli, trafiając do obozów jenieckich – Stalagu XI B Fallingbostel oraz Stalagu XI A Altengrabow. Jego numer jeniecki to 141326.

Po wojnie

Po zakończeniu działań wojennych Janusz Paszyński wznowił swoje studia w zakresie geografii na Uniwersytecie Poznańskim. W czerwcu 1948 roku zdobył zaszczytny tytuł magistra.

Trzy lata po tym wydarzeniu zrealizował kolejny krok w swojej karierze naukowej, uzyskując stopień doktora nauk matematyczno-przyrodniczych.

W 1952 roku zdecydował się na przeprowadzkę do Warszawy, gdzie również zawarł związek małżeński. Jego kariera akademicka nabrała tempa, ponieważ od 1953 roku stał się częścią Instytutu Geografii Polskiej Akademii Nauk.

W 1954 roku otrzymał tytuł docenta, a w 1964 roku awansował na profesora nadzwyczajnego. Kolejny ważny moment nastąpił w 1976 roku, kiedy to uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Po wielu latach aktywności w dziedzinie nauki, w 1994 roku przeszedł na emeryturę. Po zakończeniu zawodowej kariery mieszkał na warszawskiej Woli.

---

Oceń: Janusz Paszyński

---