Szymon Goldberg (skrzypek)

Już od najmłodszych lat wykazywał się muzycznym talentem, a jego pierwsze występy miały miejsce w Warszawie. W 1917 roku podjął decyzję o kontynuowaniu swoich studiów w Berlinie, gdzie miał możliwość korzystania z darmowych lekcji u wybitnego pedagoga, Carl Flesch. W wieku zaledwie 15 lat mógł zaprezentować swoje umiejętności podczas koncertu skrzypcowego, wykonując dzieło legendarnego kompozytora Niccola Paganiniego.

W latach 1925-1929 pełnił rolę koncertmistrza w Filharmonii Drezdeńskiej. Po pewnym czasie nastąpiło dla niego znaczące zaproszenie od Wilhelma Furtwänglera, co zaprowadziło go do berlińskiej filharmonii. Jednakże w 1934 roku, z powodu swojego pochodzenia, Goldberg został zmuszony do wyjazdu z Niemiec, gdzie zakazano mu występów. W tej sytuacji postanowił emigrować do Anglii.

W Anglii występował w roli solisty oraz jako członek tria, w skład którego wchodzili Paul Hindemith oraz Emanuel Feuermann. W 1938 roku odbył swój pierwszy koncert w Nowym Jorku. Początek lat czterdziestych był dla niego okresem, w którym mógł koncertować w krajach azjatyckich, jednak został tam uwięziony przez Japończyków. Jego internowanie na Jawie trwało od 1942 do 1945 roku, a po powrocie do Stanów Zjednoczonych, w 1953 roku, uzyskał amerykańskie obywatelstwo.

W latach 1951-1965 Szymon Goldberg nauczał gry na skrzypcach w Aspen Music School oraz występował jako dyrygent. W 1955 roku stworzył Nederlands Kamerorkest, czyli Holenderską Orkiestrę Kameralną, której przewodnictwo sprawował aż do 1977 roku. Następnie, w latach 1977-1979, zajął się dyrygowaniem Manchester Camerata.

Goldberg był również cenionym pedagogiem. W latach 1978-1982 uczył na Uniwersytecie Yale, w tym samym czasie związany był z Juilliard School, a od 1981 roku prowadził zajęcia w Curtis Institute of Music i Manhattan School of Music. Od 1990 roku przez resztę życia był dyrygentem Nowej Filharmonii Japońskiej w Tokio.