Jerzy Stępkowski


Jerzy Stępkowski był wybitną postacią polskiej sceny artystycznej, którego wpływ na teatr i edukację artystyczną zostanie na zawsze zapamiętany. Urodził się w 1953 roku we Włocławku, gdzie rozpoczęła się jego niezwykła przygoda z aktorstwem i sztuką.

Jako aktor, Stępkowski zyskał uznanie dzięki swoim różnorodnym ról w teatrach, a jego umiejętność przekazywania emocji poprzez sztukę teatralną była wyjątkowa. Jego kariera obejmowała nie tylko występy na scenie, ale także pedagogiczną działalność, w której kształcił młodych artystów, inspirując ich do rozwijania swojego talentu.

Oprócz aktorstwa, Stępkowski był również uznawanym reżyserem teatralnym, który potrafił stworzyć niezapomniane spektakle, często wzbogacając je o swoją unikalną wizję artystyczną. Niestety, zmarł 26 stycznia 2021 roku, ale jego dorobek artystyczny i wpływ na polski teatr pozostaną w pamięci wielu.

Życiorys

Jerzy Stępkowski, uznany aktor oraz zasłużony działacz kultury, należy do grona wybitnych osobowości teatralnych. W 1976 roku zakończył swoją edukację na Wydziale Aktorskim PWST im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Po ukończeniu studiów rozpoczął swoją karierę aktorską, występując w takich teatrach jak: Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy, Teatr im. A. Mickiewicza w Częstochowie, Teatr im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, Teatr Polski w Bydgoszczy, Teatr Powszechny im. J. Kochanowskiego w Radomiu, Teatr Narodowy w Warszawie oraz Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie.

W 1991 roku objął stanowisko kierownika artystycznego Teatru Impresaryjnego we Włocławku. Swoją wiedzą i doświadczeniem dzielił się jako doradca Ministra Kultury i Sztuki w 1997 roku. W kolejnych latach pełnił funkcję wykładowcy oraz pedagoga artystycznego w Policealnym Studium Aktorskim w Olsztynie, a także dyrektora Edukacyjnego Studio Artystyczno-Literackiego „Trade” w Warszawie, gdzie pracował od 2002 do 2005 roku. Jerzy Stępkowski jest również aktorem Polskiego Radia i nauczycielem akademickim na kierunku filologia polska na Wydziale Humanistycznym UMCS (filia w Radomiu) w latach 2009-2010.

W swojej pracy dydaktycznej angażował się w nauczanie dykcji, recytacji oraz zadań aktorskich w Zespole Szkół Muzycznych im. Oskara Kolberga w Radomiu, gdzie pracował z uczniami klas wokalnych. Zajmował się także reżyserią i inscenizacją spektakli teatralnych oraz widowisk, a jego działalność obejmowała również adaptacje literackie na sceny.

Ponadto, Stępkowski pełnił funkcje redaktora i dziennikarza w mediach lokalnych, takich jak radio, prasa oraz telewizja, oraz animował życie kulturalne w instytucjach i placówkach kultury, m.in. w Ministerstwie Kultury i Sztuki oraz w Wojewódzkim Ośrodku Kultury i Sztuki „Resursa” w Radomiu. Współpracował również z Zarządem Związku Młodzieży Wiejskiej. Jako autor recenzji teatralnych, publikował swoje teksty w takich mediach jak „Tygodnik Radomski”, „Niedziela”, „Dziedzictwo”, „Głos Białobrzegów”, „Radio Plus” oraz „TV Dami”. Brał udział w szereg ogólnopolskich projektów kulturotwórczych, takich jak „Małe Ojczyzny – Tradycja dla kultury” Fundacji Kultury oraz Festiwal Kultury Młodzieży Szkolnej organizowany przez ZMW.

W jego dorobku znajduje się także kierowanie amatorską działalnością teatralną oraz organizowanie pracy stowarzyszeń pozarządowych. Jerzy Stępkowski zajmował się także terapią zajęciową oraz przygotowywaniem innowacyjnych projektów programowych, w których wykorzystywano nowoczesne metody nauczania technik aktorskich.

Role sceniczne

Jerzy Stępkowski zyskał uznanie nie tylko jako utalentowany aktor, lecz także jako reżyser i twórca monodramów. Jego bogaty dorobek artystyczny obejmuje wiele znakomitych ról, które na stałe wpisały się w polski krajobraz teatralny.

  • Pandeusz, Nadobnisie i Koczkodany Witkacego, reżyseria Krystiana Lupy,
  • Ferrovius, Androkles i lew J. B. Shawa, reżyseria Henryka Tomaszewskiego,
  • Bryndas, Krakowiacy i Górale Bogusławskiego, reżyseria Jerzego Krasowskiego,
  • Książę Astolfo, Życie snem Calderona, reżyseria Krystyny Skuszanki,
  • Wędrowiec, Koczowisko Łubieńskiego, reżyseria Tadeusza Minca,
  • Ferdynand, Burza Szekspira, reżyseria Józefa Słowińskiego,
  • Ariel, Burza Szekspira, reżyseria Józefa Słowińskiego,
  • Lizander, Sen nocy letniej Szekspira, reżyseria Jerzego Rakowieckiego,
  • Romeo, Romeo i Julia Szekspira, reżyseria Wiesława Górskiego,
  • Banko, Makbet Szekspira, reżyseria Krzysztofa Zaleskiego,
  • Kleant, Chory z urojenia Moliera, reżyseria Józefa Słowińskiego,
  • Kuragin, Wojna i pokój Tołstoja, reżyseria Ireny Babel,
  • Beniowski, Fantazja dydaktyczna L. Schillera, reżyseria Ludwika Rene,
  • Polelum, Lila Weneda Słowackiego, reżyseria Krystyny Skuszanki,
  • Sobolewski, Dziady Mickiewicza, reżyseria Grzegorza Mrówczyńskiego,
  • Gospodarz, Wesele Wyspiańskiego, reżyseria Zygmunta Wojdana,
  • Rozborski, Karykatury Kisielewskiego, reżyseria Gustawa Holoubka,
  • Kajetan Węgierski, Starościc ukarany Nowaczyńskiego, reżyseria Zygmunta Wojdana,
  • Lafebre, Madame Sans-Gene Sardou, reżyseria Andrzeja Konica,
  • Porucznik (Piłsudski), Gałązka rozmarynu Nowakowskiego, reżyseria Zygmunta Wojdana,
  • Kelemen, Budowniczy Kelemen Sabo, reżyseria Istvana Paala,
  • Czaruś-Pijak, Życie człowieka Andrejewa, reżyseria Krystiana Lupy,
  • Franciszek, Franciszek żebrak J. Copau – J.C. Cottier,
  • Pan młody, Wesele u drobnomieszczan, reżyseria Piotra Sowińskiego,
  • Lee, Prawdziwy zachód Sama Shapareada, reżyseria Andrzeja Możdżonka,
  • Poeta, Indyk Mrożka, reżyseria Aleksandra Berlina,
  • Mały, Drugie danie Mrożka, reżyseria Zygmunta Wojdana,
  • Porucznik, Noc czerwcowa Iwaszkiewicza, reżyseria Jerzego Wróblewskiego,
  • Bohater, Po omacku Możdżonka, reżyseria Zygmunta Wojdana,
  • Narrator, Gwiazduś Z. Wojdana według O. Wilde’a, reżyseria Jerzego Stępkowskiego,
  • Monodramy: Kolonia karna Kafki, reżyseria Wiesława Górskiego; Pamiętnik Stefana Czarnieckiego Gombrowicza, reżyseria własna; Noc mediolańska według Wyznań św. Augustyna, reżyseria własna; Wszystko z mieści T. Piaseckiej, reżyseria Lucyny Mielczarek; Mickiewicz Pielgrzym scen. reżyseria własna; Kolonia karna monodram/wizualizacja Jerzy Stępkowski/Piotr Zaporowicz.

Przypisy

  1. Zmarł wieloletni aktor Teatru Powszechnego, Jerzy Stępkowski. Był dziennikarzem, nauczycielem i reżyserem. echodnia.eu. [dostęp 30.01.2021 r.]
  2. a b Jerzy Stępkowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 10.04.2021 r.]
  3. Wywiad z panem Jerzym Stępkowskim., Magdalena Milczarska, muzycznaradom.pl
  4. Dandys français na bis! na stronie radom.pl
  5. Noc mediolańska: świadectwo świętego Augustyna, Jerzy Stępkowski, wydawnictwo: Stowarzyszenie Kolekcjonerów Dziedzictwa Kulturowego Ziemi Kujawsko-Dobrzyńskiej, Włocławek 2002.
  6. Mała ojczyzna, Wiesław Theiss (red.), Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2001.
  7. Egocentric theatrum ….. klucz dla wykluczonych, Jerzy Stępkowski. [dostęp 16.01.2013 r.]
  8. Powstanie sztuki, str. 4. [dostęp 16.01.2013 r.]

Oceń: Jerzy Stępkowski

Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:23