Jan Rudnicki (aktor)


Jan Rudnicki, urodzony 27 kwietnia 1905 roku we Włocławku i zmarły 7 października 1984 roku w Łodzi, był wybitnym polskim aktorem, który swoją karierę związał zarówno z teatrem, jak i z filmem.

Rudnicki swoje umiejętności aktorskie rozwijał w Kursie Wokalno-Dramatycznym H.J. Hryniewieckiej. Po zakończeniu kursu zadebiutował na scenie teatru w Katowicach. W swojej karierze występował w wielu renomowanych teatrach, takich jak Teatr Miejski w Toruniu oraz w Lublinie. Oprócz tych miejsc, Rudnicki również pracował na deskach teatrów w Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Kaliszu oraz Grodnie.

W wyniku wybuchu II wojny światowej aktor przeniósł się do Warszawy, gdzie aktywnie angażował się w działalność konspiracyjną, a także brał udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie, w sezonie 1948/1949, rozpoczął swoje występy w Teatrze Polskim w Poznaniu. W kolejnych latach, do 1955 roku, był związany z Teatrem Dramatycznym w Poznaniu, a następnie przeniósł się do Łodzi.

Od 1955 roku Rudnicki występował w Teatrze Nowym. W 1960 roku, na trzy sezony, przeszedł do łódzkiego Teatru Powszechnego, a kolejny sezon spędził w Teatrze 7:15. W 1963 roku powrócił do Teatru Nowego, gdzie grał aż do przejścia na emeryturę w 1981 roku.

Filmografia

Filmografia Jana Rudnickiego jest bogata i różnorodna, ukazując jego umiejętności aktorskie w licznych produkcjach. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego ról:

  • 1963: Ostatni kurs – mężczyzna w lokalu „Orion”,
  • 1964: Panienka z okienka,
  • 1965: Powrót doktora von Kniprode – ojciec Helgi (odc. 1),
  • 1966: Bokser,
  • 1967: Stawka większa niż życie – Helmut Kloss, stryj Hansa (odc. 1),
  • 1968: Ortalionowy dziadek – partner brydżowy Aleksandra,
  • 1970: Doktor Ewa – ojciec Ewy (odc. 1).

Oceń: Jan Rudnicki (aktor)

Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:17