Stefan Kletkiewicz

---

Życiorys

Rodzina i edukacja, 1921-39

Stefan Kletkiewicz urodził się w rodzinie, której korzenie sięgają skromnego zawodu. Jego ojciec, Wincenty Kletkiewicz, a także matka, Marianna z Szafrańskich, zasługiwali na uznanie, którymi byli rodzicami wspierającymi syna w dążeniu do edukacji. W okresie między 1928 a 1934 rokiem uczęszczał do szkoły powszechnej nr 8 we Włocławku, a dalsze kształcenie odbył w Gimnazjum Ziemi Kujawskiej we Włocławku w latach 1934-1939. Jego postawy twórcze przejawiły się w zainteresowaniu pisaniem, a 16 czerwca 1939 roku otrzymał tzw. małą maturę. Warto zaznaczyć, że jego talent literacki ujawniał się już na etapie szkoły, kiedy to publikował swoje prace w gazetce szkolnej pod nazwą Sport Szkolny. Niezwykle istotnym momentem w jego biografii była nagroda przyznana przez Ministra Spraw Wojskowych za wysokie miejsca w konkursach literackich inicjowanych przez Polski Biały Krzyż.

Robotnik przymusowy w trakcie II wojny światowej, 1939-45

W obliczu wybuchu II wojny światowej, jego życie uległo drastycznej zmianie. W początkowych miesiącach konfliktu pracował dorywczo w lesie, a także jako krawiec dla niemieckiego zleceniodawcy w Włocławku. Ponadto uczestniczył w tajnych kompletach, które pozwalały mu na zdobycie wiedzy z zakresu materiału licealnego. 5 sierpnia 1940 roku został przymusowo wywieziony do Poznania, gdzie zatrudniono go jako pomocnika szlifierza oraz tokarza. Jednakże jego losy nie zakończyły się tam, ponieważ 17 grudnia 1941 roku trafił do obozu pracy znajdującego się w Berlinie-Oranienburgu, gdzie jego praca obejmowała produkcję dla zakładów samolotowych Heinkel Flugzeugwerke. W marcu 1942 roku, wraz z grupą francuskich jeńców wojennych, podjął dramatyczną próbę ucieczki z obozu. Po dotarciu do Alzacji został jednak schwytany i aż do listopada 1942 roku zmuszony do pracy w obozie.

Dalsza edukacja, studia i praca zawodowa, 1945-52

Po wojnie, 13 sierpnia 1945 roku, Stefan Kletkiewicz wrócił do Włocławka, gdzie wznowił edukację w Liceum im. Marii Konopnickiej. Egzamin dojrzałości zdał 2 czerwca 1946 roku. Interesującym aspektem jego życia były korepetycje, z których się utrzymywał, a czasami nawet oferował pomoc bezpłatnie. W tym samym roku złożył podanie o przyjęcie na studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie spędził trzy lata, zaliczając sześć semestrów. W tym czasie pracował w różnych rolach, jako nauczyciel historii oraz konwojent w państwowej instytucji handlowej, co dało mu cenne doświadczenie życiowe oraz zawodowe.

Członek AZWM i PPR, 1946-53

W późniejszych latach, w 1946 roku, Kletkiewicz zaangażował się w działalność Akademickiego Związku Walki Młodych „Życie”. Na jego czołowej pozycji przewodniczył Komisji Mieszkaniowej przynależącej do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jego praca obejmowała również aktywności w kontekście wsparcia dla Bloku Demokratycznego w chęci zakupu nowoczesnych mieszkań. Po złożeniu deklaracji w 1947 roku, został delegowany do Polskiej Partii Robotniczej, gdzie zyskał uznanie dzięki swojej działalności. Jako lider wtargnął w struktury partyjne i pełnił różne odpowiedzialności, w tym kierownictwo Wydziału Organizacyjnego Komitetu Miejskiego PPR we Włocławku.

Przewodniczący MRN we Włocławku, 1953-54

W czerwcu 1953 roku, Kletkiewicz został rekomendowany jako przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej. Przez siedemnaście miesięcy wprowadzał liczne reformy, w tym tworzenie spółdzielni mieszkaniowej, dotowania budowy nowych szkół oraz wsparcia dla renowacji istniejących zasobów komunalnych. Sprawował również nadzór nad budową nowego mostu nad Zgłowiączką. Jego ekspertyza i pomysły nie zawsze spotykały się jednak z zadowoleniem ze strony wyższych instancji, co skutkowało jego odwołaniem w 1954 roku.

Dyrektor Linodrutu, 1954–58

Decyzja z 18 listopada 1954 roku o mianowaniu go dyrektorem Pomorskiej Fabryki Lin, Drutu i Wyrobów z Drutu „Linodrut” we Włocławku, zapoczątkowała nowy etap w jego karierze. W ciągu półtora roku zdołał wyciągnąć zakład z kryzysu i zdobył uznanie w postaci sztandaru przechodniego przyznawanego przez Premiera. Kierował fabryką aż do września 1958 roku, której rozwój znacząco wpłynął na lokalny rynek pracy.

Członek KM PZPR we Włocławku, 1957-60

Rok 1957 okazał się kluczowy dla Kletkiewicza, gdyż brał udział w kampanii wyborczej, kandydował do sejmu, jednak nie odniósł sukcesu. Jego praca w Komitecie Miejskim PZPR we Włocławku obejmowała wiele funkcji, którą wykonywał z dużym zaangażowaniem. Był również I sekretarzem KM PZPR w latach 1958-1960, co wniosło nowe wyzwania w jego życie polityczne i społeczne.

Członek KW PZPR w Bydgoszczy, 1959-75

W kolejnych latach, Kletkiewicz został członkiem Plenum Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy. Aktywnie uczestniczył w kolejnych zjazdach partyjnych oraz działał w komisjach, które dbały o rozwój regionu. Jego wpływ na struktury partii oraz politykę województwa bydgoskiego stał się widoczny, gdyż wielokrotnie zabiegał o zrealizowanie projektów, takich jak budowa nowoczesnego szpitala przy ul. Wienieckiej oraz elektrowni wodnej, oddanej do użytku w latach 60-tych.

Członek KW PZPR we Włocławku i emerytura, 1975-86

W latach 70. jego kariera doszła do nowego etapu, kiedy wstąpił w skład Plenum Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Włocławku. W 1979 roku przeszedł na emeryturę, jednak jego wpływ na lokalną społeczność był nieoceniony. Zmarł tragicznie 26 lutego 1986 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad. Pochowany został w kwaterze 24/11/289 na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku, gdzie zgromadził się wielu jego bliskich. Przez lata jego imię pozostaje w pamięci mieszkańców, którzy podzielają jego zaangażowanie dla lokalnej społeczności.

Działalność społeczna

W 1946 roku Stefan Kletkiewicz rozpoczął swoją aktywność w Akademickim Związku Sportowym w Toruniu oraz w toruńskim oddziale Polskiego Czerwonego Krzyża. W latach czterdziestych był również zaangażowany w Związek Zawodowy Pracowników Przemysłu Spożywczego, który był ważnym elementem ochrony praw pracowniczych w tamtym okresie. W kolejnej dekadzie, 1950. lata przyniosły mu działalność w Lidze Przyjaciół Żołnierza oraz Naczelnej Organizacji Technicznej w Włocławku, gdzie z pewnością wniósł wiele cennych inicjatyw. Pełniąc funkcję dyrektora „Linodrutu”, Kletkiewicz był również członkiem Klubu Sportowego „Stal”, gdzie miał możliwość wspierania lokalnego sportu.

W 1960 roku został członkiem Komitetu Honorowego budowy Domu Rzemiosła, który stanowił pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego. Ten ważny obiekt znajduje się przy Placu Wolności 17 we Włocławku, co podkreśla jego znaczenie dla lokalnej społeczności.

Poza działalnością społeczną, Kletkiewicz był pasjonatem filatelistyki. Jego zainteresowania nie ograniczały się wyłącznie do znaczków pocztowych; zbierał również pocztówki, medale okolicznościowe oraz odznaki honorowe. Jego zaangażowanie w tę dziedzinę miało swój kulminacyjny punkt 1 lutego 1964 roku, kiedy to wstąpił do Koła Polskiego Związku Filatelistów, działającego przy Włocławskiej Fabryce Manometrów.

Odznaczenia

Wielu ludzi osiąga znaczące wyróżnienia w swoim życiu, a Stefan Kletkiewicz niewątpliwie należy do tej grupy. Otrzymał on szereg prestiżowych nagród i odznaczeń, które potwierdzają jego osiągnięcia oraz zasługi w różnych dziedzinach.

W 1969 roku uhonorowano go Krzyżem Oficerskim, a w 1974 roku Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego zaangażowanie oraz praca zostały docenione również przez przyznanie mu Srebrnego Krzyża Zasługi w 1956 roku oraz Złotego Krzyża Zasługi w 1959 roku.

Stefan Kletkiewicz był także odznaczany w kontekście życia publicznego. W 1984 roku otrzymał Medal 40-lecia Polski Ludowej. Dodatkowo, w 1976 roku przyznano mu brązową, a w 1978 roku srebrną Odznakę „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”.

Jego wkład w obronność kraju został doceniony medalem „Za zasługi dla obronności kraju” w 1974 roku. Wyróżnienia, jakie zdobył, obejmują także Złotą Odznakę im. Janka Krasickiego, którą otrzymał w 1970 roku. Przez lata został uhonorowany również odznaką „Za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego w latach 1945–1960” oraz odznaczeniami lokalnymi.

Włocławek, miasto, w którym działał, uhonorowało go odznaką „Zasłużony dla Włocławka”. Był także laureatem dwukrotnej odznaki „Za zasługi dla rozwoju miasta Włocławka”, którą przyznano mu w 1968 i 1983 roku. Dodatkowo, w 1977 roku odznaczono go złotą odznaką „Za zasługi dla rozwoju województwa włocławskiego”. Warto wspomnieć, że jego dorobek obejmował także inne honorowe i resortowe odznaczenia.

Życie prywatne

Stefan Kletkiewicz zawarł związek małżeński 21 listopada 1952 roku w Wieńcu z Jadwigą Palińską, która była księgową i urodziła się w 1929 roku, a zmarła w 2002 roku.

W ich małżeństwie przyszła na świat jedna córka, Ewa Stefanía, która żyła jedynie przez krótki czas, od 1953 do 1955 roku.

---

Oceń: Stefan Kletkiewicz

---