Bolesław Henryk Andrychowski, uznawany za wybitnego pułkownika pilota Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, urodził się 8 listopada 1922 roku we Włocławku.
Kiedy spojrzymy na jego życie, musimy odnotować, że zmarł 11 czerwca 1991 roku w Gdyni, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii lotnictwa wojskowego w Polsce.
Życiorys
Bolesław Henryk Andrychowski przyszedł na świat 8 listopada 1922 roku we Włocławku. W czasie II wojny światowej był na terenach wschodnich, które wcześniej należały do II Rzeczypospolitej. Po zakończeniu okupacji niemieckiej, 1 maja 1944 roku, został powołany do Wojska Polskiego. Po tym, jak rozpoczął służbę 15 maja 1944 w 4 Zapasowym Pułku Piechoty w Sumach, wykazał się na tyle, że zakwalifikowano go do służby w lotnictwie. Rozpoczął swoje szkolenie lotnicze 20 czerwca 1944 w 10 Wojskowej Szkole Lotniczej Wyszkolenia Podstawowego, mającej siedzibę w Seroczyńsku, gdzie przebywał do 23 grudnia 1944, a następnie kontynuował naukę do 13 kwietnia 1946 w Kaczyńskiej Wojskowej Szkole Lotniczej im. Miasnikowa.
Po powrocie do Polski 26 kwietnia 1946 roku, jako doświadczony pilot lotnictwa myśliwskiego, otrzymał przydział do 3 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Krakowie, gdzie 1 lipca 1946 roku awansował na chorążego. Ten pułk został później przeniesiony do Babich Dołów na Oksywiu, a Andrychowski wykonywał tam loty na myśliwcach Jak-9P, pełniąc różne funkcje służbowe, między innymi starszego pilota, dowódcy klucza lotniczego, czy dowódcy eskadry.
W międzyczasie, od 20 września 1949 do 10 stycznia 1950, był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Absolwenci tej szkoły są uznawani za elitarne grono w polskich siłach powietrznych. Po zakończeniu nauki, Bolesław Andrychowski kontynuował swoją karierę w OSL, pomagając w szkoleniu nowych pilotów. Z jego doświadczeniem, został mianowany pomocnikiem dowódcy 5 (6) Eskadry Wyszkolenia Podstawowego w Ułężu, a 1 marca 1953 roku przeniesiono go do Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu, gdzie pracował na rzecz podchorążych.
16 stycznia 1957 objął dowództwo 6 Eskadry Szkolenia Przejściowego w Tomaszowie Mazowieckim. 25 lutego 1958 roku zdobył stanowisko zastępcy dowódcy do spraw szkolenia lotniczego w nowo powstałym 64 Pułku Szkolnym Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Żwirki i Wigury w Przasnyszu, a 1 maja 1958 roku awansował na majora. Dalsza kariera to nominacja na dowódcę 64 Pułku, gdzie 12 października 1961 roku został awansowany na podpułkownika i pełnił tę funkcję do 23 maja 1963 roku, kiedy to objął stanowisko w 56 Pułku Śmigłowców w Inowrocławiu.
Od stycznia do listopada 1972 roku, aktywnie uczestniczył w organizacji 37 Pułku Śmigłowców Transportowych w Leźnicy Wielkiej, gdzie był jego pierwszym dowódcą. Po zakończeniu służby, został przeniesiony do rezerwy 12 stycznia 1974 roku. Jako pilot, osiągnął imponujący nalot 3248 godzin i 43 minuty, wykonując łącznie 9791 lotów. W 1963 roku uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w służbie powietrznej.
Bolesław wziął ślub 13 lipca 1951 roku w Dęblinie z Zofią, z domu Dziewiszek. Ich syn, Jarosław Andrychowski, zajął się również lotnictwem, pełniąc rolę dowódcy 44 Bazy Lotnictwa Morskiego w Siemirowicach. Bolesław Henryk Andrychowski zmarł 11 czerwca 1991 roku w Gdyni.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Włodzimierz Marszałek (żołnierz AK) | Mateusz Kamiński (żołnierz) | Jicchak Dubno | Jerzy Rachwał | Kazimierz Dzięciołowski (pułkownik) | Bronisław Kamiński (major) | Zygmunt Lercel | Eugenia Malinowska | Zdzisław Nurkiewicz | Jan Okupski | Onufry Duchiński | Józef Wencel | Henryk Humięcki | Aleksander Stpiczyński | Eugeniusz Guttmejer | Tadeusz Fopp | Hieronim Kowalski | Beniamin Majerczak | Leszek Kowalewski (wojskowy) | Zbigniew PopekOceń: Bolesław Andrychowski