Eugenia Malinowska

---

Życiorys

Eugenia Malinowska, urodzona 9 grudnia 1905 roku we Włocławku, była osobą, której życie było głęboko osadzone w trudnych czasach. Właśnie tam, w rodzinie Henryka Nowickiego i Joanny ze Skowrońskich, zaczęła swoją podróż. W trakcie I wojny światowej jej rodzina została ewakuowana przez władze carskie do Petersburga. Po zakończeniu wojny, w 1918 roku, powrócili do ojczyzny i osiedlili się w Warszawie.

W 1925 roku, 20 maja, Eugenia pomyślnie ukończyła Gimnazjum Żeńskie im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, zdobywając świadectwo maturalne. Zaledwie kilka miesięcy po tym wydarzeniu, od 9 października, rozpoczęła naukę na Uniwersytecie Warszawskim, kontynuując studia polonistyczne, które jednak przerwała w 1929 roku. Już w trakcie studiów zaczęła swoją pracę w świetlicach Kursów dla Dorosłych i Młodocianych, które prowadził magistrat m.st. Warszawy. W tym czasie prawdopodobnie również wyszła za mąż, choć szczegóły dotyczące daty i tożsamości męża pozostają nieznane, i poświęciła się wychowaniu dzieci.

Po wybuchu II wojny światowej, od listopada 1939 roku, Eugenia aktywnie włączyła się w działalność konspiracyjną, stając się członkiem SZP-ZWZ-AK. Działając pod pseudonimem „Genia”, pełniła rolę łączniczki Wydziału Dywersji Komendy Głównej ZWZ-AK. Jej odwaga ujawniła się podczas powstania warszawskiego, w którym służyła jako łączniczka bojowa oraz jako zastępczyni szefa łączności Zgrupowania „Radosław”. Brała udział we wszystkich istotnych walkach na Woli, na Starym Mieście, Czerniakowie oraz Mokotowie.

Po upadku Powstania udało jej się uciec z transportu jenieckiego, dzięki czemu odnalazła swoją matkę oraz dzieci, z którymi osiedliła się pod Kielcami. Do momentu przybycia wojsk sowieckich, Eugenia prawdopodobnie była aktywna w Komitecie Obywatelskim Kielce w ramach PŻ.

W 1944 roku, na mocy Rozkazu Dowódcy AK Nr 512 z dnia 2 października, Eugenia Malinowska-Baum została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, na wniosek ppłk. J. Mazurkiewicza, znanego jako „Radosław”. To nadanie zostało potem potwierdzone przez III Kapitułę Londyńską w 1965 roku oraz przez Główną Komisję Weryfikacyjną Orderów przy ZG ZBoWiD w 1966.

Po wojnie przez rok mieszkała w Łodzi, gdzie zatrudniła się w Związku Rewizyjnym Spółdzielni RP, przekształconym później w Centralny Związek Spółdzielni. W 1946 roku wraz z tą instytucją przeprowadziła się do Warszawy. Następnie pracowała w Centrali Rolniczej „Samopomoc Chłopska” oraz w Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych. Ukończyła również Państwowy Kurs Budownictwa, specjalizując się w planowaniu i inwestycjach.

W latach 1956-1960, ze względu na problemy zdrowotne, Eugenia była niezdolna do pracy. Po tym czasie, od 1961 roku, podjęła zatrudnienie w Pracowni Architektonicznej Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, gdzie pracowała jako ekonomista-planista, aktywnie uczestnicząc w pracach społecznych. W tym przedsiębiorstwie wielokrotnie pełniła funkcję „męża zaufania”, a także była członkiem zarządu kasy pożyczkowej oraz komisji oświatowych.

W 1967 roku przeszła na emeryturę. W swoim późniejszym życiu była członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, a w swoim jednopokojowym mieszkaniu na Żoliborzu przy Alei Zjednoczenia 15 mieszkała razem z wnuczką i jej opiekunką. Dzięki pomocy, m.in. ze strony Zarządu Okręgu Warszawskiego ZBoWiD, otrzymała samodzielne mieszkanie przy ul. Suzina 3. Zmiana jej nazwiska z Baum na Malinowska miała miejsce na podstawie decyzji Wydziału Spraw Wewnętrznych Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawy-Żoliborz z dnia 30 czerwca 1967 roku.

Eugenia zmarła 9 lutego 1989 roku w Warszawie. Jej życie było świadectwem walki o wolność oraz niezłomności w obliczu trudnych okoliczności.

---

Oceń: Eugenia Malinowska

---