Onufry Duchiński

W trakcie powstania listopadowego, Duchiński uczestniczył w wyprawie na Litwę pod wodzą generała Henryka Dembińskiego, gdzie jego heroizm i oddanie zostały docenione poprzez mianowanie go na podporucznika. W 1831 roku został odznaczony orderem Virtuti Militari, co jest najwyższym wyróżnieniem wojskowym. Po zakończeniu powstania, jak wielu innych patriotów, emigrował do Francji, gdzie w latach czterdziestych XIX wieku zaangażował się w działalność emigracyjną w Zjednoczeniu.

Dodatkowo, Onufry Duchiński był oficerem w Legionie Portugalskim, który był organizowany przez Józefa Bema, co świadczy o jego związkach z innymi ważnymi postaciami tamtego okresu. W 1863 roku, w czasie powstania styczniowego, pełnił kluczową rolę jako naczelnik wojskowy województwa grodzieńskiego od marca do 15 sierpnia. W tym czasie został mianowany pułkownikiem, jednak niestety jego dowództwo zakończyło się porażką w bitwie pod Waliłami, która miała miejsce 29 kwietnia tego samego roku.

27 października 1863 roku, Duchiński został mianowany przez dyktatora Romualda Traugutta generałem brygady. Wówczas to miał zaszczyt pełnić rolę naczelnika sił zbrojnych województw augustowskiego i grodzieńskiego, obejmując dodatkowo powiaty takie jak trocki, lidzki oraz nowogródzki. Mimo tego, zaledwie kilka dni później, 30 października, Rząd Narodowy postanowił o odwołaniu go z tego ważnego stanowiska.

Warto również zaznaczyć, że zmarli powstańcy roku 1863, w tym Duchiński, zostali uhonorowani przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego 21 stycznia 1933 roku, otrzymując Krzyż Niepodległości z Mieczami. Jest to wyraz uznania za ich poświęcenie i walkę o wolność narodową.